Hartwormziekte (HWD) bij katten wordt veroorzaakt door dezelfde parasiet die verantwoordelijk is voor de aandoening bij honden, Dirofilaria immitis. Er zijn echter verschillende essentiële verschillen tussen katten en honden met HWD.
Katten worden beschouwd als atypische gastheren voor deze parasiet en zijn inherent resistent tegen hartworminfecties. Als zodanig zijn de infectiepercentages over het algemeen veel lager dan die bij honden in endemische hartwormgebieden, maar de ziekte is vaak ernstiger bij katten.
Een voorbeeld van deze verhoogde ernst is hartworm-geassocieerde luchtwegaandoening (HARD). Dit is het gevolg van pulmonale (of longweefsel) en pulmonaire vasculatuurpathologie, zelfs als een infectie nooit volwassen wordt (d.w.z. zonder de aanwezigheid van volwassen hartwormen).
Klinische verschijnselen die worden waargenomen bij HARD zijn hoesten, piepende ademhaling en kortademigheid. Een ander kenmerk van HWD bij katten is dat afwijkende larvenmigratie vaker voorkomt dan bij honden met HWD.
Dus, wat moet je wel of niet doen voor katten met HWD? Lees verder om erachter te komen:
- De 8 dingen die je moet doen om hartworm bij katten te behandelen
- De 3 dingen die je niet moet doen om hartworm bij katten te behandelen
De 8 dingen die je moet doen om hartworm bij katten te behandelen
1. Hartworm profylaxe/preventie
Het gebruik van hartwormprofylaxe bij katten heeft in de loop der jaren tot enige discussie geleid, aangezien katten atypische gastheren zijn en de incidentie van ziekten bij katten laag is. Het is echter algemeen aanvaard dat katten die in hartworm-endemische gebieden leven, preventieve hartwormtherapie moeten krijgen.
Als je niet zeker weet of je in een hartworm-endemisch gebied woont, neem dan contact op met je plaatselijke dierenarts. Er zijn verschillende preventieve maatregelen beschikbaar, afhankelijk van de geografische locatie. In de Verenigde Staten zijn er vijf opties voor hartwormprofylaxe: eprinomectine/fipronil/praziquantel, imidacloprid-moxidectine, ivermectine, milbemycine-oxime en selamectine.
2. Bronchusverwijdende therapie
In principe is het gebruik van luchtwegverwijders zinvol bij de behandeling van katachtige HWD. Dergelijke medicijnen helpen bij het beheersen van bronchoconstrictie (waarschijnlijk aanwezig bij HWD) en kunnen de functie van reeds vermoeide ademhalingsspieren verbeteren.
Hoewel luchtwegverwijders voorheen niet routinematig werden opgenomen in behandelingsprotocollen voor HWD bij katten, lijkt deze praktijk te veranderen. Steeds meer clinici grijpen naar terbutaline of aminofylline om ademhalingssymptomen bij aangetaste katten te verlichten.
3. Antitrombotische therapie
Hoewel sommige teksten antitrombotische therapie controversieel noemen, vooral in combinatie met corticosteroïden, wordt het steeds vaker opgenomen in protocollen voor de behandeling van hartworm.
In het verleden was aspirine het meest gebruikte antitromboticum bij katten; een recente studie heeft echter aangetoond dat clopidogrel (een antibloedplaatjesgeneesmiddel) superieur is aan aspirine met betrekking tot antitrombotische eigenschappen, en als gevolg daarvan is clopidogrel, ondanks een gebrek aan studies naar het gebruik ervan bij gevallen van hartworm bij katten, de meest voorkomende gebruikte drug uit de twee opties.
4. Corticosteroïden
Corticosteroïden zijn nuttig in noodgevallen en als onderdeel van chronische behandelingsprotocollen voor het beheersen van ademhalingssymptomen bij katachtige HWD. Het is belangrijk op te merken dat chronisch gebruik van deze geneesmiddelen bij katten in verband is gebracht met de ontwikkeling van diabetes mellitus (DM). Daarom is regelmatige controle op klinische symptomen van DM (verhoogde waterinname, urineren en eetlust) essentieel.
5. Kooisteun
Net als bij honden die lijden aan HWD, wordt rust in de kooi/beperkte activiteit over het algemeen aangeraden om het risico op trombo-embolische aandoeningen en de bijbehorende complicaties te minimaliseren.
6. Sildenafil (van geval tot geval)
Sildenafil wordt gebruikt om longvaten te verwijden en helpt zo de pulmonale arteriële druk te verminderen, wat effectief kan zijn bij het beheersen van pulmonale hypertensie. Pulmonale hypertensie kan een kenmerk zijn van congestief hartfalen bij katten met HWD. In deze specifieke gevallen is sildenafil dus een waardevolle aanvulling voor de behandeling van gevallen van HWD bij katten.
7. Doxycycline
Doxycycline kan worden overwogen voor de behandeling van een mogelijke gelijktijdige Wolbachia-infectie. Wolbachia pipientis is een belangrijke bacterie voor de vervelling van Dirofilaria-larven. Het is echter van cruciaal belang om het risico op slokdarmontsteking te erkennen dat gepaard gaat met het gebruik van doxycycline bij katten, met name de tabletvorm. Het moet dus voorzichtig worden gebruikt en volgens de instructies van uw plaatselijke dierenarts.
8. Zuurstoftherapie (noodgeval/geval per geval)
Vooral in een noodsituatie met een kat die acute ademhalingsmoeilijkheden vertoont, is zuurstoftherapie, ofwel door de aangetaste kat in een zuurstofkooi te plaatsen of door neusinsufficiëntie (bijvoorbeeld een masker) te gebruiken, een cruciaal onderdeel van het beheersen van de luchtwegen tekenen bij katten met HWD en moet worden gedaan op een manier die de kat het minst belastend maakt.
De 3 dingen die je niet moet doen om hartworm bij katten te behandelen
1. Volwassenendodende therapie
De consensus is dat volwassendodende behandeling bij katten met HWD niet wordt aanbevolen. Verschillende redenen ondersteunen een dergelijke verklaring: een aanzienlijk risico op bijwerkingen en aan de behandeling gerelateerde sterfgevallen bij therapie voor volwassenen, een onduidelijk voordeel van de behandeling en een erkende korte levensverwachting van hartwormen bij katten, waardoor de noodzaak van een dergelijke behandeling mogelijk helemaal teniet wordt gedaan.
2. Microfilaricide-therapie
De meeste katten met HWD zijn amicrofilaremisch - microfilariae zijn de larven in het eerste stadium van Dirofilaria immitis die na paring worden geproduceerd; dus verwijst de term naar de afwezigheid van deze larven bij de meeste aangetaste katten, aangezien niet alle hartworminfecties bij katten volwassen worden.
Zoals je je kunt voorstellen, is het behandelen van een kat voor iets dat waarschijnlijk niet aanwezig is, op zijn best controversieel; het is echter ook vermeldenswaard dat therapieën met microfilariciden in sommige gevallen ook in verband zijn gebracht met verslechtering van de ademhalingssymptomen en zelfs met ademhalingsfalen en overlijden in andere gevallen.
Momenteel is er geen medicijn goedgekeurd door de FDA om microfilariae te elimineren. Daarom wordt behandeling met microfilaricide in het algemeen niet aanbevolen bij katten. Behandelingsprotocollen omvatten hooguit het gebruik van macrocyclische lactonen, zoals hierboven genoemde ivermectine of selamectine, als profylactische therapie, ingesteld op het moment van de diagnose van HWD bij katten, die bij deze preventieve doseringen een langzamere dodingssnelheid kunnen hebben als microfilariae aanwezig zijn.
3. Chirurgische verwijdering van hartwormen (d.w.z. wormextractie)
In het verleden, op basis van een enkele casusreeks waarbij 2 van de 5 katten die wormextractie ondergingen stierven, werd een dergelijke behandeling meestal vermeden. Met minder traumatische katheterapparaten (bijv. micro-snare/nitinol snare-kits) zijn echter in enkele gevallen betere resultaten behaald.
Aangenomen wordt dat verbeterde overlevingspercentages het gevolg zijn van een minder diepgaande anafylactische reactie als gevolg van minder wormtrauma. Hoewel een dergelijke vooruitgang af en toe nuttig is, is het helaas in de meeste gevallen nog steeds vrij onpraktisch en wordt het nog steeds beschouwd als niet toegestaan in gevallen van HWD bij katten.
Prognose
De prognose is redelijk voor katten die geen klinische tekenen van HWD vertonen. In de meeste klinische gevallen van HWD bij katten is de prognose bewaakt, behalve wanneer gelijktijdig acute respiratory distress syndrome (ARDS) wordt gediagnosticeerd, wat zelfs met ondersteunende behandeling als ernstig wordt beschouwd.
Conclusie
Samenvattend, in tegenstelling tot gevallen van hartwormziekte bij honden, is de behandeling van katten met HWD gericht op symptomatische en ondersteunende therapie, niet op volwassendodende therapie zoals bij honden. Symptomatische therapie omvat doorgaans corticosteroïden, bronchusverwijders, antitrombotische therapie en kooirust, naast andere behandelingen die van geval tot geval worden gebruikt. Katten die in een gebied leven waar hartworm endemisch is, moeten worden behandeld met de juiste hartwormprofylaxe, net zoals honden moeten worden behandeld.
