Huidgroei kan erg verontrustend zijn, vooral omdat ze kunnen ontstaan zonder duidelijke oorzaak, wat kan leiden tot speculatie en googelen naar verschillende mogelijke onderliggende oorzaken. En zoals we allemaal weten, leidt het googelen naar medische informatie vaak tot meer zorgen dan het ooit lijkt te helpen!
Een voorbeeld van een visueel indrukwekkende huidgroei die niet vaak echte medische problemen veroorzaakt, is een histiocytoom bij een hond. Deze vaak verheven, rode, ronde huidmassa's zijn te vinden op de huid van honden, vooral bij jongere honden. Maar ze gaan vaak vanzelf weg zonder verdere behandeling.
Lees verder voor meer informatie over deze vreemde huidgroei, de oorzaken, de symptomen en hoe je ze kunt verzorgen als ze bij je eigen pup voorkomen.
Wat is een histiocytoom?
Histiocytomen zijn huidgezwellen die ontstaan uit een type cel van het immuunsysteem, de Langerhand-cel genaamd, die in lagen van de huid wordt aangetroffen. Langerhans-cellen worden ook histiocyten genoemd en dienen als een soort bewakingssysteem in de huid, waardoor het lichaam wordt gewaarschuwd voor eventuele vreemde indringers.
Bij honden komen deze gezwellen meestal voor op de voorste helft van het lichaam, inclusief de romp, benen of nek. Ze verschijnen als ronde, rode en meestal solitaire haarloze gezwellen. Omdat ze niet de neiging hebben om problemen met andere organen te veroorzaken (in tegenstelling tot histiocytose, wat een heel andere ziekte is), niet plaatselijk invasief worden en over het algemeen vanzelf oplossen, worden ze als goedaardige massa's beschouwd.
Jongere honden en bepaalde rassen zoals Labs, Boxers, Staffordshire Terriers en Bull Terriers lijken vatbaarder voor het ontwikkelen van deze knobbeltjes. Dat betekent echter niet dat ze niet ook bij andere rassen en leeftijdsgroepen voorkomen.
Wat zijn de oorzaken van histiocytomen?
Het is niet helemaal zeker waardoor deze cellen in een massa veranderen, hoewel speculatie van eerder trauma, evenals een voortdurende stimulans voor de lokale histiocyten in hetzelfde gebied, is overwogen.
Waar zijn de tekenen van histiocytomen?
Tekenen van histiocytomen zijn veel van wat je zou verwachten: een rode, verheven, ronde groei die uit de huid steekt. Ze hebben de neiging haarloos of dun behaard te zijn. U kunt ze voor het eerst opmerken terwijl u uw hond aait, wanneer ze misschien kleiner zijn en nog steeds verborgen in de vacht.
Histiocytomen kunnen echter meerdere centimeters groot worden. Naarmate ze groeien, kunnen ze gewoonlijk worden omschreven als knobbels, stoten of massa's. Hoewel het technisch gezien geen kankerachtige huidtumor is, kan er ook naar worden verwezen als zodanig.
Wat zijn de potentiële risico's van histiocytomen bij honden?
Histiocytomen bij honden worden over het algemeen niet als pijnlijk beschouwd. Zelfs als ze onbehandeld blijven, zullen de meeste hiervan verdwijnen en uiteindelijk vanzelf verdwijnen, hoewel het vele weken kan duren voordat dit gebeurt. Soms kunnen honden jeuken, likken of kauwen op een histiocytoom.
Honden met histiocytomen lijken zich over het algemeen goed te voelen, aangezien deze gezwellen geen andere tekenen van ziekte lijken te veroorzaken, zoals verlies van eetlust, gewichtsverlies of lethargie. Als u een van deze veranderingen bij uw hond opmerkt, kan het zijn dat hij iets anders ervaart dan een histiocytoom. Neem dus contact op met uw dierenarts als u een van deze problemen opmerkt.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Wat moet ik doen als ik denk dat mijn hond een histiocytoom heeft?
Maak eerst een foto van het histiocytoom en noteer ook waar op het lichaam van uw hond de groei is. Vaak vergeten mensen, eenmaal in de dierenkliniek, waar ze de groei hebben gevonden, en het is moeilijk om een groei te onderzoeken als je het niet kunt vinden!
Vaak kun je de foto naar je dierenarts mailen om erachter te komen wat de beste vervolgstappen zijn. Soms vragen ze je om de groei thuis te volgen, terwijl ze soms je pup willen zien om een beter idee te krijgen van wat er aan de hand is.
Hoe worden histiocytomen gediagnosticeerd?
Soms kan de verdenking van een histiocytoom worden bevestigd met een naaldafname, een zogenaamde fijne naaldaspiratie. Cellen die in dit proces zijn bemonsterd, kunnen worden bekeken om te bepalen of de massa inderdaad uit histiocyten bestaat. De enige definitieve manier om de diagnose te stellen is echter met een echte biopsie, wat vaak het gemakkelijkst wordt gedaan door de massa operatief te verwijderen.
Wat is de behandeling en zorg voor histiocytomen?
De meeste mensen zullen ervoor kiezen om een histiocytoom eenvoudig te controleren, omdat dit na verloop van tijd vaak zal verdwijnen. Als je deze benadering kiest, wees dan bereid om wat geduld te tonen, aangezien veel van deze gezwellen weken nodig hebben om volledig op te lossen. Ze worden niet beschouwd als besmettelijk voor andere huisdieren, dus het is niet nodig om je pup apart te houden als je deze route volgt.
Echter, voor sommige honden die last krijgen van hun histiocytoom, of als het zich in een gebied bevindt waardoor het getraumatiseerd raakt, wat leidt tot lokale huidirritatie en ontsteking, kan chirurgische verwijdering van de massa sneller en veiliger zijn optie voor behandeling.
Wat houdt het operatief verwijderen van een histiocytoom in?
Chirurgische verwijdering wordt ook wel "massale verwijdering" of "lumpectomie" genoemd. Dit kan worden gedaan als algemene verdoving of, minder vaak, onder verdoving met plaatselijke verdoving. De procedure omvat het verwijderen van de massa in zijn geheel en het vervolgens sluiten van de gezonde huid met hechtingen of nietjes om deze te laten genezen. Het voordeel van deze procedure is dat de histiocytomen genezen tijdens de verwijdering en de diagnose kan ook worden bevestigd door het verwijderde weefsel naar een patholoog te sturen. De meeste van deze procedures zijn kort en het herstel is over het algemeen heel eenvoudig voor de meeste pups.
Kun je histiocytomen bij honden voorkomen?
Helaas zijn er momenteel geen bekende preventieve maatregelen voor histiocytomen.
Conclusie
Histiocytomen bij honden zijn een van de vaker gediagnosticeerde huidgroei, en het is goed om er rekening mee te houden. Het goede nieuws is dat het vinden van een probleem vaak niets anders vereist dan het thuis in de gaten houden totdat het is opgelost. Voor de zekerheid moet u echter altijd contact opnemen met uw dierenarts om ongebruikelijke bevindingen bij uw pup te melden.
