Mensen hebben verschillende manieren om met elkaar te communiceren, van persoonlijke gesprekken tot chats op sociale media tot videoconferenties. Dieren profiteren misschien niet van onze technologie, maar ze hebben talloze manieren ontwikkeld om met elkaar en in sommige gevallen met andere soorten te communiceren.
De meeste mensen beschouwen vissen als "eenvoudige" wezens, maar als het op communicatie aankomt, gebruiken ze een reeks vormen. Ontdek hoe vissen met elkaar communiceren, van bioluminescentie tot elektrische impulsen.
Communiceren met geluid
Hoewel vissen op verschillende manieren communiceren, is geluid misschien wel het meest effectief in aquatische omgevingen. Licht wordt snel door water geabsorbeerd, vooral in troebele of diepe omgevingen, waardoor visuele communicatie wordt beperkt. Chemische communicatie is ook beperkt in water en beweegt langzaam.
Geluid verplaatst zich echter snel onder water, met ongeveer 1500 meter per seconde, en bereikt grotere afstanden dan in de lucht. Deze efficiëntie wordt versterkt door laagfrequent geluid, dat vaak wordt gebruikt bij waterdieren.
In de meeste gevallen gebruiken vissen geluid om te paaien, te broeden en te vechten. Geluid kan ook roofdieren en prooien identificeren of de school helpen naar een andere locatie te navigeren. Afhankelijk van de soort is de zwemblaas meestal verantwoordelijk voor het produceren van geluid. De sonische spier trekt samen en ontspant, waardoor trillingen in de zwemblaas geluiden produceren. Vissen kunnen ook harde delen van het lichaam gebruiken, zoals de ruggenwervels of de tanden, om geluiden te creëren.
Communicatie met kleur
Kleur is een unieke en sterk ontwikkelde vorm van communicatie voor vissen. Zoals veel mensen weten, zijn vissen er in een reeks levendige kleuren en patronen, maar ze kunnen ook hun kleur of levendigheid veranderen om verschillende intenties aan te geven.
Veel vissoorten kunnen hun kleur donkerder of helderder maken om emoties over te brengen, zoals agressie of seksuele ontvankelijkheid, terwijl andere hun kleur kunnen veranderen om andere vissen te imiteren. Felle kleuren en patronen kunnen worden gebruikt als waarschuwingssignaal voor roofdieren dat de vis giftig is.
Communiceren met bioluminescentie
Bioluminescentie, een chemische reactie die licht produceert, is een mooie en unieke vorm van communicatie die bijna uitsluitend voorkomt in mariene organismen.
Veel diepzeevissoorten zijn bioluminescent, zoals de beroemde zeeduivel. Genoemd naar zijn bioluminescente aanhangsel, zijn de meeste mensen bekend met de enorme kop van de zeeduivel, de scherpe, dunne tanden en het lange aanhangsel met een gloeiende bal aan het uiteinde. De zeeduivel gebruikt dit aanhangsel om kleinere vissen aan te trekken en erop te jagen.
Naast het jagen op prooien kan bioluminescentie worden gebruikt om partners aan te trekken, zich te verdedigen tegen roofdieren of andere vissen in de donkere diepten te herkennen. De meeste bioluminescente vissen kunnen hun lichtorganen een paar seconden laten knipperen, maar het aantal lichtorganen en de geproduceerde kleuren kunnen variëren.
Communiceren met elektrische of chemische impulsen
Hoewel ze minder vaak voorkomen, hebben sommige vissen elektrische organen die sterke elektrische impulsen kunnen overbrengen, ook wel bekend als elektrocommunicatie. Deze zijn meestal gereserveerd voor roofdieren als waarschuwing, maar sommige vissen gebruiken elektrocommunicatie voor verkering en paring, onderwerping en agressie.
Als we denken aan vissen met elektrische impulsen, denken we aan de elektrische paling. Deze indrukwekkende vis heeft drie gespecialiseerde elektrische organen die het grootste deel van zijn lichaam vormen en zowel krachtige als zwakke elektrische impulsen creëren voor navigatie, jacht, verdediging en communicatie.
Zwakke elektrische vissen maken ook gebruik van elektrocommunicatie. Zwak elektrische vissen hebben zowel elektrische organen om een elektrisch veld te creëren als elektroreceptoren om elektrische impulsen op te vangen. Deze vissen kunnen de boodschap interpreteren met behulp van golfvormen, vertraging, frequenties en andere unieke aspecten van communicatie.
Communiceren met geur
Hoewel we niet veel weten over vissen die communiceren met geur, weten we dat sommige vissen deze vorm van communicatie gebruiken om chemische signalen te sturen voor specifieke boodschappen. Cichliden gebruiken bijvoorbeeld urine om hun defensieve of agressieve houding tegenover rivalen of bedreigingen te versterken. Sommige vissen scheiden feromonen af om seksuele ontvankelijkheid aan te geven aan beschikbare partners in de buurt.
Conclusie
Ondanks de beperkingen van de omgeving vinden vissen innovatieve manieren om boodschappen aan elkaar, roofdieren en prooien door te geven. Of het nu in de pikdonkere diepten van de oceaan is of in een ondiepe zoetwaterstroom, er is een hele wereld van drama en romantiek onder de vissenbewoners.
