Je hebt misschien wel verhalen gehoord over honden die hun baasjes redden van rampzalige situaties. Branden, inbrekers en aanvallen door andere dieren worden allemaal regelmatig gemeld, maar hoe zit het met koolmonoxide? Kunnen honden het zelfs detecteren?Net als mensen kunnen honden koolmonoxide (CO) niet detecteren Hoewel ze het gas niet kunnen detecteren, kunnen ze hun baasjes waarschuwen wanneer een CO-alarm afgaat.
Wat is koolmonoxide?
Koolmonoxide is een kleurloos, smaakloos, reukloos, niet-irriterend gas dat vrijkomt wanneer brandstof niet goed wordt verbrand. Onjuiste verbranding van brandstoffen kan het gevolg zijn van onjuiste zuurstofniveaus, wat in feite betekent dat elke verbranding in een huis, garage of andere afgesloten ruimte mogelijk de productie van CO kan veroorzaken.1
Veelvoorkomende bronnen van koolmonoxide in huis zijn:
- Auto's rijden in afgesloten garages
- Defecte boilers
- Defecte gasbranders
- Branden
Koolmonoxide is giftig en CO-vergiftiging veroorzaakt de dood van ongeveer 430 mensen per jaar in de VS.2 Helaas kunnen honden CO niet detecteren vanwege de eigenschappen ervan, en mensen kunnen dat ook niet. De enige tekenen dat CO in de omgeving of in huis aanwezig is, zijn het begin van de effecten. Daarom zijn koolmonoxidemelders zo belangrijk.
Hoe kunnen honden mensen waarschuwen voor de aanwezigheid van koolmonoxide?
Omdat honden zelf geen koolmonoxide kunnen detecteren, kunnen ze mensen alleen waarschuwen voor de aanwezigheid ervan als ze het CO-alarm horen en reageren of als ze last hebben van de effecten van CO-vergiftiging. Sommige honden zullen reageren en de aandacht van hun eigenaar trekken als een koolmonoxidemelder begint te schallen, vooral als de eigenaren slapen.
Helaas zullen anderen zelf bezwijken onder de gevolgen van koolmonoxide; aangezien honden kleiner zijn dan mensen, vertonen ze vaak sneller tekenen van CO-vergiftiging dan mensen. Hun eigenaren kunnen hun gedrag opmerken en beseffen dat er iets mis is, waardoor ze het huis (met hun hond) in veiligheid kunnen brengen. Dit is niet iets dat honden vrijwillig doen, maar ze kunnen mensen waarschuwen voor CO voordat de effecten duidelijk worden. Daarom is het essentieel om de effecten van CO-toxiciteit bij mensen en honden te herkennen.
Wat zijn de tekenen van koolmonoxidevergiftiging bij honden?
De tekenen van koolmonoxidevergiftiging bij honden zijn vergelijkbaar met die bij mensen. De symptomen kunnen langzaam optreden (vaak gezien bij langzame CO-lekken) of snel, afhankelijk van de CO-concentratie in de omgeving. De meest voorkomende tekenen van koolmonoxidevergiftiging bij honden zijn:
- Lethargie/slaperigheid
- Zwakte
- Ataxia (wankele gang)
- Ademhalingsproblemen
- Depressie
- Ongecoördineerde bewegingen of duizelingwekkende bewegingen
- Helderrode slijmvliezen
- Aanvallen
- Coma
De symptomen hangen af van hoe lang een hond wordt blootgesteld aan CO en de hoeveelheid waaraan hij wordt blootgesteld. De volgende symptomen zijn bijvoorbeeld waargenomen bij honden met chronische, lichte CO-vergiftiging:
- Hoesten
- Misselijkheid
- Braken
- Verkoudheid of griepachtige symptomen
- Verlies van uithoudingsvermogen tijdens het sporten
- Ongecoördineerde/wiebelende gang
Er kunnen tekenen zijn van CO-toxiciteit bij honden die aanwezig zijn, die we niet kunnen zien. Er is bijvoorbeeld gemeld dat mensen tijd verliezen of vergeetachtig worden en zelfs het gevoel hebben dat ze hallucineren vanwege chronische koolmonoxidevergiftiging, maar dit kan heel moeilijk te meten zijn bij honden.
Als je binnenshuis bent en tekenen van koolmonoxidevergiftiging opmerkt bij jezelf, iemand anders of je hond, verlaat dan onmiddellijk het huis met alle leden van je huishouden en bel de lokale autoriteiten.
Waarom veroorzaakt koolmonoxide problemen bij honden?
Koolmonoxide werkt in hondenlichamen hetzelfde als bij mensen. Koolmonoxide vervangt zuurstofmoleculen in rode bloedcellen, waardoor carboxyhemoglobine ontstaat en hypoxie ontstaat. Hypoxie is het gebrek aan zuurstof in het lichaam, waardoor de hersenen, het hart en andere organen van zuurstof worden uitgehongerd en waardoor ze falen.
Omdat zuurstofgebrek de hersenen en het zenuwstelsel aantast, hebben sommige honden die worden blootgesteld aan koolmonoxide langetermijneffecten die hun kwaliteit van leven aanzienlijk kunnen verminderen.
Wat moet ik doen als ik denk dat mijn hond is blootgesteld aan koolmonoxide?
Als u denkt dat uw hond mogelijk is blootgesteld aan koolmonoxide, moet u uw hond eerst bij de bron weghalen. Dit kan zijn om ze uit de garage of het huis te halen; het belangrijkste is dat ze meteen frisse lucht nodig hebben om de koolmonoxide uit hun lichaam te verwijderen.
Vervolgens moet uw hond naar de dierenarts of een dierenarts buiten kantooruren worden gebracht als er 's nachts tekenen van koolmonoxidevergiftiging optreden. Tijd is een factor om uw hond beter te maken, omdat koolmonoxide tijd nodig heeft om uit het lichaam te verdwijnen en schade kan blijven aanrichten als het niet snel wordt behandeld. Zorg dat je daarbij geen gevaar loopt en bel de hulpdiensten als je je zorgen maakt over koolmonoxide in je huis.
Wat is de behandeling voor koolmonoxidevergiftiging?
Koolmonoxidevergiftiging wordt meestal eerst behandeld door zuivere zuurstof toe te dienen. Dit helpt om de CO uit het lichaam van een hond te verwijderen en de organen en het zenuwstelsel opnieuw te doordringen met zuurstofrijk bloed. Terwijl zuurstof wordt toegediend, zal de dierenarts van uw hond waarschijnlijk bloed afnemen om andere delen van het lichaam van uw hond te beoordelen op schade en om te zien hoeveel CO uw hond heeft ingeademd.
De dierenarts kan uw hond dan vocht geven om mogelijke uitdroging of onevenwichtigheden tegen te gaan en tegelijkertijd de bloeddoorstroming te verhogen. Nadat het zuurstofgeh alte van uw hond is genormaliseerd en hij toestemming heeft gekregen om naar huis te gaan, heeft hij speciale zorg nodig om hem te helpen herstellen.
Hoe zorg ik voor mijn hond na blootstelling aan koolmonoxide?
Eigenaren moeten het herstel van hun hond thuis voortzetten. Sommige honden herstellen snel van koolmonoxidevergiftiging, terwijl andere er langdurige gevolgen van ondervinden. Uw hond zal langzamere, kortere wandelingen moeten maken in de weken na de CO-vergiftiging, omdat hij moeite zal hebben met intensievere oefeningen. Lichamelijke activiteit moet tot 6 weken na blootstelling worden gecontroleerd en beperkt, en kortere wandelingen en speelsessies kunnen het lichaam van uw hond helpen herstellen.
Sommige effecten die koolmonoxide op het zenuwstelsel kan hebben, zijn niet meteen duidelijk en het kan weken duren voordat ze optreden. Er moet op dit moment veel liefde, genegenheid en troost aan uw hond worden gegeven, omdat het waarschijnlijk eng en ongemakkelijk voor hem is om te doorstaan. Houd elke hond die is blootgesteld aan koolmonoxide nauwlettend in de gaten en laat hem door een dierenarts behandelen als er opnieuw verontrustende symptomen optreden.
Kan elk dier koolmonoxide detecteren?
Vanwege zijn eigenschappen is koolmonoxide door geen enkel dier waarneembaar. Er zijn echter van oudsher enkele dieren voor dit doel gebruikt. Nog in 1986 werden Canarische Eilanden nog gebruikt in Britse mijnen om koolmonoxide op te sporen, een traditie die al tientallen jaren teruggaat.
Kanaries (en andere vogels of kleine zoogdieren) werden traditioneel gebruikt als een vroeg waarschuwingssignaal voor CO in mijnen vanwege hun kleinere formaat, waardoor effecten van CO-toxiciteit veel eerder zichtbaar werden dan bij mensen. Deze vogels overleefden deze beproeving meestal en kregen zuurstof om te herstellen voordat ze weer de mijn in werden gebracht.
Laatste gedachten
Dieren hebben van oudsher mensen die in mijnen werken geholpen door hen te waarschuwen voor de aanwezigheid van CO, en ze werden meer gebruikt als een systeem voor vroege opsporing. Honden kunnen koolmonoxide niet ruiken, proeven of zien ondanks opmerkelijke reuksystemen. Honden kunnen ons nog steeds waarschuwen voor koolmonoxide in de lucht, maar het is meer passief en het resultaat van het opmerken van de nadelige symptomen die het veroorzaakt bij honden voordat het merkbare effecten heeft op mensen.
