Valkparkieten en grasparkieten, of grasparkieten, delen veel eigenschappen. Ze zijn allebei inheems in Australië en leven in de dorre savannes en bossen van het land. Ze bezetten meestal het binnenland in plaats van de kusten. De vogels zijn allebei grondverzamelaars en zeer sociaal. Ze hebben ook vergelijkbare dagelijkse activiteitenpatronen. Al deze dingen lijken erop te wijzen dat je ze in dezelfde kooi zou kunnen houden. Kunnen valkparkieten en parkieten samen leven?
Het korte antwoord is waarschijnlijk niet voor de lange termijn, vooral als de kooi te klein is
Ondanks hoe vergelijkbaar de twee soorten lijken, maken verschillende factoren het bij elkaar houden van valkparkieten en grasparkieten enigszins problematisch. Ze omvatten fysieke, sociale en biologische redenen. Laten we het antwoord op deze vraag in meer detail bekijken om u te helpen de voor- en nadelen van het samen huisvesten te begrijpen.
De sociale structuur van vogels
Valkparkieten en grasparkieten hebben vergelijkbare sociale structuren. Elke soort leeft in grote zwermen, soms in de duizenden.1 Dat systeem biedt hen bescherming tegen roofdieren. Onthoud dat beide roofvogels op de grond zijn, waardoor het moeilijk is om te eten en uit te kijken naar overvliegende roofvogels. Door in groepen te blijven, zorgt ervoor dat ten minste één vogel de anderen kan waarschuwen voor mogelijke bedreigingen.
Dat punt suggereert dat valkparkieten en grasparkieten goed met elkaar zouden kunnen opschieten. Het is echter ingewikkelder dan dat feit doet vermoeden.
Beide soorten gebruiken veel vocalisaties om met elkaar in contact te blijven. Communicatie heeft echter andere functies, zoals verkering en territoriumverdediging. Valkparkieten zijn geen praters zoals grasparkieten dat kunnen zijn. Ze zullen eerder fluiten en zingen. Valkparkieten zijn echter niet zo spraakzaam, terwijl grasparkieten altijd iets te zeggen lijken te hebben. Dat geldt vooral als ze in groepen zitten.
Beide soorten vormen paren. Valkparkieten schenken veel aandacht aan hun partners en blijven hen trouw. Budgies zijn vergelijkbaar, met vrouwtjes die vaak agressiever zijn dan mannetjes. Scrabbles tussen de twee soorten kunnen voorkomen als een lid zich onder druk gezet voelt door een ander. Vogels kunnen en zullen immers boosheid tonen.2 Toch hebben valkparkieten de overhand als het op grootte aankomt, vooral met hun grotere snavels.
Valkparkieten en parkieten in het wild
Valkparkieten en parkieten hebben een vergelijkbaar dieet. Beiden eten zaden, noten en granen. Aan de ene kant lijkt dat feit het gemakkelijker te maken om ze bij elkaar te houden. Aan de andere kant maakt het ze ook concurrenten voor hetzelfde voedsel. We mogen dat probleem met de grootte ook niet vergeten. Valkparkieten hebben in het wild een gevarieerder dieet. Ze eten misschien fruit en af en toe een insect, en ze consumeren grotere zaden, zoals zonnebloemen.
Interessant genoeg beschouwen boeren valkparkieten en grasparkieten vaak als ongedierte vanwege de economische verliezen die ze kunnen veroorzaken als een grote zwerm een gewas plundert. Het is vermeldenswaard dat de twee soorten samen rondhangen bij waterpoelen. Het is niet ongebruikelijk om ze samen in het wild te vinden. Het is niet zo dat de twee vogels noodzakelijkerwijs zouden vechten. De verzachtende factor is ruimte.
Valkparkieten en parkieten bij elkaar houden
De valkparkiet bepa alt de minimale maat kooi die je nodig hebt voor de twee soorten, aangezien het de grootste van de twee is. We raden aan om een kooi te kopen die minimaal 20 inch L x 20 inch B x 24 inch D is. Dat is voor slechts één vogel. Als je er een paar van elk wilt huisvesten, kijk je naar een vluchtkooi met een staafafstand van niet meer dan 0,5 inch. Hoe groter de woonruimte, hoe beter om elke vogel zijn ruimte te geven.
Vergeet niet dat valkparkieten en parkieten iets andere voedingsbehoeften hebben. De eerste zijn ook beruchte slordige eters. Dat betekent dat er meer voedselcontainers ruimte innemen in de kooi. Valkparkieten nestelen ook graag in bomen, dus je hebt meer zitstokken nodig. Deze dingen zijn een overtuigend argument voor een grote kooi wanneer je twee verschillende soorten bij elkaar houdt.
De andere zorg is nachtangst. De term beschrijft een plotselinge uitbarsting van activiteit wanneer een valkparkiet een bedreiging waarneemt. Hun eerste instinct is om weg te vliegen, omdat ze snel kunnen ontsnappen. We noemden de volgzame aard van deze vogels. Omdat parkieten actiever en luidruchtiger zijn dan ze zijn, zouden we ons zorgen maken of ze een slapende valkparkiet zouden kunnen laten schrikken. Door een nachtlampje aan te laten, kunnen deze incidenten worden voorkomen.
We raden aan eerst een proefrit te maken voordat je definitief van woning verandert. Observeer hoe de vogels met elkaar overweg kunnen als ze in elkaar gezet zijn. Ze zijn niet territoriaal zoals een hond zou kunnen zijn. De banden met hun respectieve partners kunnen echter tot gevechten over ruimtekwesties leiden, wat vaak brandstof op het vuur gooit. Vogels hebben echter verschillende persoonlijkheden die zo'n woonarrangement kunnen maken of breken.
Laatste gedachten
Valkparkieten en grasparkieten hebben vergelijkbare zorg nodig, deels vanwege hun gemeenschappelijke afkomst in Australië. De vogels verschillen echter op verschillende punten. Ze tolereren elkaar misschien in het wild, maar ze bij elkaar houden in een kooi is een ander verhaal vanwege hun activiteit en groottevariaties. Als je ze bij elkaar wilt houden, raden we je sterk aan om de grootste kooi te nemen die je kunt krijgen om conflicten tussen de twee soorten te voorkomen.
