De Belgische Mechelaar is over het algemeen een gezonde hond. Er kunnen echter bepaalde rasspecifieke gezondheidsproblemen optreden, zoals heup- of elleboogdysplasie, oogaandoeningen, huidallergieën, huidinfecties, hemangiosarcoom, epilepsie en schildklierdisfuncties. Een verantwoordelijke eigenaar zal zijn hond regelmatig naar de dierenarts brengen om hem te testen op verschillende gezondheidsproblemen, aangezien sommige vaker voorkomen.
De incidentie van deze aandoeningen bij het ras Belgische Mechelse Herder is in de loop der jaren echter sterk verminderd dankzij zorgvuldig gecoördineerde selecties, die tot doel hebben de gezondheidstoestand van deze intelligente hond zo goed mogelijk te behouden en te bestendigen. De levensverwachting van de Belgische Mechelaar is 12–14 jaar.
De 7 Belgische Mechelaar Gezondheidsproblemen
1. Heupdysplasie
Het heupgewricht is een sterk en complex gewricht tussen het bekken en de dij. Het bestaat uit de heupkop en de acetabulaire holte (holle holte ter hoogte van het bekken). Bij heupdysplasie gaat de heupkop niet perfect over in de acetabulaire holte en produceert een zekere mate van wrijving die de erosie van het kraakbeen bepa alt; normaal gesproken is er geen wrijving en de rotatie van het gewricht verloopt soepel.
Deze aandoening is een van de meest voorkomende orthopedische pathologieën bij honden. Het is een aangeboren aandoening (overgeërfd van de ouders), maar factoren zoals onjuiste voeding en snelle gewichtstoename kunnen een snellere ontwikkeling en het vroege begin van klinische symptomen accentueren. De aandoening kan worden ontdekt rond de leeftijd van 4-5 maanden.
Behalve de Belgische Mechelaar zijn er andere rassen die gevoelig zijn voor heupdysplasie:1
- Labrador Retriever
- Golden Retriever
- Deense dog
- Sint Bernard
- Cane Corso
- Duitse herder
- Kaukasische Herder
- Bulldog
- Rottweiler
Klinische symptomen
Heupdysplasie veroorzaakt pijn die zich van hond tot hond anders kan manifesteren, afhankelijk van de mate van ernst en het stadium waarin de ziekte zich bevindt. Ongeacht het ras zijn de klinische symptomen van heupdysplasie als volgt:
- Weigering om de trap op te gaan, te rennen of te springen
- Liggen of zitten na het sporten
- Het vertonen van zogenaamd "bunny hopping", een karakteristiek teken van heupdysplasie: de hond zal met zijn achterpoten springen tijdens het rennen
- Moeite met opstaan
- Plopgeluiden uit de gewrichten
- Abnormale stand van de achterbenen
- Verminderde fysieke activiteit
- gewrichtszwakte
- Spieratrofie in de dijen
- Toename van het volume van de spiermassa op schouderhoogte als gevolg van veelvuldig gebruik.
De diagnose is gebaseerd op de klinische symptomen en röntgenfoto's van de heup en de behandeling is chirurgisch.
2. Elleboogdysplasie
Elleboogdysplasie lijkt op heupdysplasie, met het verschil dat het voorkomt bij het ellebooggewricht. Het is een erfelijke degeneratieve ziekte die invaliderend wordt als de diagnose niet snel wordt gesteld.
Naast de Belgische Mechelaar zijn er nog andere rassen die vatbaar zijn voor elleboogdysplasie:2
- Golden en Labrador Retrievers
- Duitse herder
- Rottweiler
- Bokser
- Cane Corso
- Bordeauxdog
- Newfoundland
- Mastiff
- Sint Bernard
Klinische symptomen
De eerste tekenen van elleboogdysplasie kunnen vroeg optreden, na 4-8 maanden. Als het niet op tijd wordt gediagnosticeerd, kan de ziekte evolueren naar artrose. Klinische tekenen van elleboogdysplasie bij jonge Belgische Mechelse Herders zijn onder meer:
- Houden hun voorpoten open, met de tenen naar buiten gericht
- Hun ellebogen dicht bij de borst houden
- Vaak stoppen om uit te rusten tijdens het spelen
- Lang in de sfinxpositie blijven (de ellebogen worden prominent)
- Kreupelheid
Bij volwassen honden zijn de klinische symptomen kreupelheid, stil blijven staan en weigering om te spelen. De diagnose is gebaseerd op de klinische symptomen en röntgenfoto's van de elleboog en de behandeling is chirurgisch.
3. Staar
Cataract bij honden is de vertroebeling van de lens van het oog. Deze vertroebeling varieert van gedeeltelijk tot totaal. Wanneer de lens (die zich direct achter de iris bevindt) vertroebeld is, zal deze voorkomen dat er licht door het netvlies gaat, wat kan leiden tot verlies van het gezichtsvermogen.
Deze aandoening is een veelvoorkomende oorzaak van blindheid bij oudere Belgische Mechelse Herdershonden.
Klinische symptomen
Staar kan voorkomen bij jonge en volwassen honden. Klinische symptomen verwijzen meestal naar de mate van visuele beperking. Honden met minder dan 30% lensopaciteit vertonen weinig of geen klinische symptomen; veel eigenaren hebben niet eens door dat er iets veranderd is aan hun huisdier. Degenen met een lensdekking van meer dan 60% kunnen moeite hebben met zien bij weinig licht of last hebben van gezichtsverlies. Honden met een lensdekking van meer dan 60% kunnen de volgende symptomen vertonen:
- Hun hoofd tegen objecten in de buurt stoten
- Gemakkelijker bang worden
- Niet langer goed inschatten van afstanden
- Ogen met een troebel uiterlijk
Veel honden passen zich goed aan aan verlies van gezichtsvermogen, dus het kan moeilijk zijn voor de eigenaren om op te merken dat er iets mis is met hun huisdier. De diagnose is gebaseerd op de klinische symptomen en het oogheelkundig onderzoek. De behandeling is chirurgisch (de lens wordt vervangen).
4. Hemangiosarcoom
Hemangiosarcoom is een kwaadaardige tumor die ontstaat in het vasculaire endotheel. Het komt vaker voor bij Belgische Mechelse herdershonden van middelbare of gevorderde leeftijd, maar er zijn gevallen waarin het is opgetreden bij honden van 10 maanden oud.3Reuen zijn vatbaarder dan teven.
Het is een ziekte met een verraderlijke evolutie, wat betekent dat de klinische symptomen verborgen zijn. Hemangiosarcoom komt meestal voor in de milt. Wanneer de tumor te veel groeit, breekt deze en veroorzaakt een bloeding. De interne bloeding die wordt veroorzaakt door de breuk is meestal ernstig, en dit is wanneer de eigenaar meestal veranderingen in de toestand van zijn hond opmerkt en hem naar de dierenarts brengt.
De primaire tumor kan voorkomen in andere organen dan de milt, zoals:
- Longen
- Lever
- Nier
- Mondholte
- Spieren
- Boten
- Huid
- Blaas
- Rechterboezem van het hart
Klinische symptomen
Hemangiosarcoom kan dermaal (huid) of visceraal (inwendig) zijn. Klinische symptomen kunnen de volgende zijn:
- Knobbeltjes in de buik (detecteerbaar op echografie)
- Zwarte of rode massa('s) in de huid
- bleke slijmvliezen
- Spierzwakte
- Hartritmestoornissen
- Gewichtsverlies
- Gedeeltelijk of volledig bewegingsverlies
- Convulsies en/of intermitterende collaps
- Algemeen gebrek aan energie
- Kreupelheid
De diagnose is gebaseerd op klinische symptomen, aanvullende tests en knobbelbiopsie. De behandeling is voornamelijk chirurgisch (wanneer de tumor kan worden bereikt). Helaas overleeft slechts 10% van de honden meer dan een jaar na de diagnose van visceraal hemangiosarcoom.
5. Progressieve retinale atrofie (PRA)
PRA is de naam die wordt gegeven aan een reeks erfelijke degeneratieve ziekten die zich ontwikkelen tot het stadium van blindheid. De aandoening bestaat uit de evolutionaire degeneratie/atrofie van de fotoreceptoren (kegelcellen voor dagzicht en staafcellen voor nachtzicht). In de eerste fase kan uw Belgische Mechelaar zijn nachtzicht verliezen als de staafcellen worden aangetast. Naarmate de ziekte vordert, worden ook de kegelcellen aangetast.
De evolutie van de ziekte gebeurt gelijktijdig in beide ogen. Definitieve blindheid wordt geregistreerd in 3-5 jaar vanaf het begin van de ziekte. De aandoening blijft vaak onopgemerkt door de eigenaar en wordt over het algemeen pas in een vergevorderd stadium ontdekt. Het is niet pijnlijk en veroorzaakt geen oogontsteking, scheuren of andere specifieke tekenen van oogziekten. Meestal beseft de eigenaar pas dat er iets mis is met zijn hond als zijn huisdier bijna blind wordt; ze stoten bijvoorbeeld vaak hun hoofd tegen omringende objecten en worden sneller bang.
De diagnose is gebaseerd op een oogheelkundig onderzoek. PRA heeft geen effectieve behandeling, maar de evolutie ervan kan worden vertraagd met antioxidanten en vitamines.
6. Hypothyreoïdie
Belgische Mechelse Herders zijn vatbaar voor disfunctie van de schildklier. Wanneer de schildklier van uw hond niet genoeg T3- en T4-schildklierhormonen produceert, lijdt hij aan hypothyreoïdie. Deze aandoening kan voorkomen bij honden in de leeftijd van 6 maanden tot 15 jaar. Bij jonge honden is de aandoening aangeboren.
Klinische symptomen
De aanvang van klinische symptomen is traag en moeilijk te diagnosticeren. Wanneer de hond duidelijke tekenen vertoont, lijdt hij al aan fysieke en mentale disfuncties, zoals:
- Verminderde zintuiglijke vermogens
- Neurologische aandoeningen zoals gezichtszenuwverlamming
- Lethargie
- Gewichtstoename
- Koude intolerantie
- Haaruitval ter hoogte van de staart
- Hyperpigmentatie
- Gezichtsoedeem
- Vertraagde wondgenezing
- Cardiovasculaire veranderingen
De diagnose is gebaseerd op bloed- en urinetesten, samen met specifieke tests die de aanwezigheid en hoeveelheid schildklierhormoon in het lichaam evalueren. De behandeling bestaat uit het toedienen van synthetisch schildklierhormoon.
7. Epilepsie
Bij een Belgische Mechelaar is epilepsie vaak erfelijk. Dit is een chronische ziekte die epileptische aanvallen veroorzaakt, meestal gemanifesteerd door convulsies. Abnormale elektrische activiteit in de hersenen van uw hond kan leiden tot epileptische aanvallen. Uw hond zal bewusteloos zijn en tijdens een aanval plotselinge, snelle veranderingen in zijn gedrag of beweging doormaken. In de meeste gevallen is epilepsie een ziekte waar een hond en zijn baasje hun hele leven mee te maken krijgen.
Klinische symptomen
Helaas zijn epileptische aanvallen moeilijk te onderscheiden van andere convulsieve episodes die kunnen optreden bij andere aandoeningen (bijvoorbeeld intoxicaties). Klinische symptomen zijn:
- Verlies van controle, vaak geassocieerd met convulsies (verlies van vrijwillige controle, ongecontroleerde lichaamstrillingen en spierstijfheid)
- Convulsieve episodes die plotseling beginnen en eindigen
- Convulsieve episodes die vergelijkbaar en repetitief zijn
- Verwarring, desoriëntatie en soms zelfs tijdelijke blindheid (treedt op wanneer de episode eindigt)
De diagnose wordt gesteld door de dierenarts-neuroloog op basis van de klinische symptomen en aanvullende tests. De behandeling bestaat uit het toedienen van anticonvulsiva.
Conclusie
De Belgische Mechelse Herder is over het algemeen een gezond ras, maar er zijn een paar ziekten waarvoor ze vatbaarder zijn, zoals elleboog- en heupdysplasie, PRA, hemangiosarcoom, epilepsie en hypothyreoïdie. Als u op de hoogte bent van de klinische symptomen van deze aandoeningen en ze op tijd opmerkt, vermindert u het risico op complicaties. Helaas hebben sommige ziekten, zoals hemangiosarcoom, geen behandeling en kunnen honden slechts enkele maanden na de diagnose overleven. De incidentie van deze aandoeningen bij dit ras is echter verminderd dankzij zorgvuldig gecoördineerde fokselecties.
