Volgens de American Pet Products Association (APPA),1hebben ongeveer 6,1 miljoen Amerikaanse huishoudens minstens één vogel. Alleen grasparkieten of parkieten zijn populairder dan valkparkieten, goed voor meer dan 25% van de vogels.2Het is gemakkelijk te begrijpen waarom mensen graag vogels in huis hebben. Ze zijn leuk om in de buurt te hebben en zorgen voor welkom gezelschap! Je vraagt je misschien af of het wel goed is om maar één valkparkiet te hebben. Het korte antwoord is ja, maar met enkele kanttekeningen
Het antwoord ligt in de natuurlijke geschiedenis van het dier, inclusief zijn sociale structuur en plaats in de voedselketen. Deze factoren spelen een cruciale rol in de geschiktheid van de valkparkiet als huisdier en hoe hij zal gedijen in gevangenschap.
De zaak voor een metgezel
Huisdiervogels hebben één eigenschap gemeen met alle andere gezelschapsdieren: ze hebben sociale interactie nodig. Dat kan in de vorm van andere vogels in een volière. Je kunt ook in die rol stappen met de dagelijkse afhandeling. Het is veilig om te zeggen dat uw huisdier het een of het ander moet hebben. Dag in dag uit alleen in een kooi zitten klinkt niet eens leuk, laat staan dat het een gezonde fysieke of mentale omgeving biedt.
Valkparkieten zijn uitstekende huisdieren omdat ze zo volgzaam zijn. Ze zijn niet zo luidruchtig als papegaaien, dus zelfs appartementsbewoners kunnen er een hebben zonder bang te hoeven zijn hun buren van streek te maken. U moet uw valkparkiet echter een partner geven als u geen tijd heeft om een uur of twee te besteden aan interactie met uw huisdier. Het is vermeldenswaard dat de twee minder geïnteresseerd zullen zijn in jou en meer in elkaar.
Ze leren misschien ook niet praten. Dit laatste is een betwistbaar punt, aangezien valkparkieten doorgaans niet zo spraakzaam zijn als andere papegaaien. Desalniettemin is het een goede overweging als u hoopt uw huisdier een paar woordjes te leren. Vogels imiteren vaak anderen om in hun groep te passen of om banden te vormen.
De valkparkiet in het wild
De valkparkiet komt oorspronkelijk uit Australië, waar hij leeft in de dorre struikgewas en bossen. Er zijn geïsoleerde populaties in Tasmanië, Puerto Rico en zelfs in Californië. De Schotse ornitholoog Robert Kerr noemde de olijfbruine vogel Psittacus hollandicus, verwijzend naar de toenmalige naam voor het land New Holland.3Wetenschappers beschreven de Valkparkiet als een vriendelijke en grote koppels.
Het is essentieel om te begrijpen hoe belangrijk het is om in groepen te leven voor vogels zoals de valkparkiet. Het heeft vrijwel geen verdediging tegen Australische roofvogels die op hen jagen. Het is ook een grondzoeker, waardoor het voor een roofdier gemakkelijk is om er een op te scheppen. Daarom is samenkomen in kuddes een effectieve manier om predatie te ontwijken. Tientallen honderden paar ogen zijn altijd op zoek naar bedreigingen.
Valkparkieten - of welke andere prooisoort dan ook - zullen niet aarzelen om alarm te slaan met schrille fluitjes en oproepen als een roofdier de groep nadert. Het hebben van aviaire metgezellen is instinctief voor deze vogels, aangezien wegvliegen of bijten van een aanvaller alleen zo ver zal gaan om zijn leven te redden als hij wordt aangevallen. Het is veiliger om een dreiging te ontwijken dan deze te confronteren.
Het bewijs van vocale communicatie
Vocale communicatie levert ook overtuigend bewijs van de sociale aard van vogels en valkparkieten in het bijzonder. Wetenschappers hebben ontdekt dat vogels grote dichtheden zenuwcellen of neuronen in hun hersenen hebben, vergelijkbaar met primaten, die bijdragen aan deze vocale vermogens. Het is het duidelijkst bij papegaaien en kraaiachtigen.
Alleen al het feit dat vogels communiceren is een bewijs van hun sociale structuur. Je moet tenslotte informatie delen met een ander wezen om het de moeite waard te maken. Interessant is dat vogels het enige andere dier zijn dat menselijke spraak kan imiteren. We zijn sociaal en gebruiken communicatie in die omgevingen, dus het is logisch om aan te nemen dat vogels, inclusief valkparkieten, hetzelfde zouden doen binnen hun groepen.
Valkparkiet Intelligentie
Een van de innemende eigenschappen van valkparkieten is hun vermogen om zichzelf te vermaken. Ze spelen met speelgoed, pikken naar hun spiegelbeeld in een spiegel, fluiten en zingen de hele dag door. Het is vermeldenswaard dat deze vogels intelligent zijn. Ze hebben de mentale stimulatie nodig die een sociaal dier biedt. Liedjes en telefoontjes naar hun cohorten versterken deze banden.
Verveelde vogels vertonen vaak zelfdestructief gedrag, zoals verenplukken. Onderzoek suggereert ook dat een omgeving zonder mentale stimulatie of verrijking kan leiden tot pessimisme bij vogels in gevangenschap en een vermindering van hun leervermogen. We kunnen concluderen dat valkparkieten iets meer nodig hebben dan een kooi en dat aan al hun fysieke behoeften wordt voldaan. Ze moeten iets hebben om ze mentaal scherp te houden.
Laatste gedachten
Valkparkieten zijn sociale dieren die in kuddes leven uit noodzaak tegen roofdieren en vanwege de hechtingsmogelijkheden die het biedt. Geestelijke stimulatie is absoluut noodzakelijk voor deze intelligente dieren. Een vogel zal je gezelschap gemakkelijk accepteren als je de tijd hebt om ermee om te gaan. Als tijd een probleem is, raden we je aan om een vriend voor je valkparkiet te zoeken om zijn dagen door te brengen met genoeg te doen.
