“Slim” is een moeilijk woord om te kwantificeren. Wetenschappers worstelen met het vinden van een onbevooroordeelde, niet-subjectieve manier om het te beschrijven, vooral als het gaat om het bepalen van de intelligentie van dieren zoals valkparkieten. In plaats daarvan kijken ze naar sociale intelligentie, conceptvorming en probleemoplossend vermogen. Hoewel de meesten de valkparkiet als relatief slim beschouwen, zullen we elk aspect van de intelligentie van dieren bekijken om te zien waar de valkparkiet staat. We beginnen met wat anatomie en fysiologie om te zien of deze vogels hebben wat nodig is om slim te zijn.
Een vogelbrein zijn
We stellen intelligentie natuurlijk gelijk aan de relatieve hersengrootte van een dier. Het is echter ook essentieel om je te verdiepen in de structuur ervan om deze vraag voor valkparkieten te beantwoorden. Deze vogels zijn leden van de Psittacidae-familie, waaronder kaketoes en papegaaien. Het eerste is belangrijk, gezien het feit dat onderzoek naar de Goffin-kaketoe het op één lijn stelde met chimpansees en mensen wat betreft het gebruik van gereedschap.1
Wetenschappers hebben gekeken naar de anatomie van vogelhersenen voor antwoorden om dit gedrag van hoge orde te verklaren. Een studie wees uit dat vogels een hogere dichtheid van zenuwcellen in hun voorhersenen hebben dan zoogdieren,2 inclusief primaten en mensen. Hoewel de hersenen van vogels kleiner zijn, zouden de verschillen in dichtheid de talloze voorbeelden kunnen verklaren van cognitieve vermogens die we bij vogels zien.
Ander onderzoek keek naar specifieke delen van de hersenen van vogels en primaten,3 specifiek de pontine kernen, die informatieverwerking mogelijk maken. Hoewel de structuur bij vogels niet significant groter was, ontdekten de wetenschappers dat het vogelbrein meer prominente mediale spiriforme kernen had. Zoogdieren missen dit gebied. Bij papegaaien werd de structuur echter vergroot.
Deze neurale verbinding maakt hogere orde functies van complexere gedragingen mogelijk. Het kan een directe rol spelen in alle drie de aspecten van inlichtingenbeoordeling die we hebben besproken. Een andere studie ontdekte het bestaan van de dorsale ventriculaire richel in de hersenen van vogels.4 Dat is belangrijk omdat deze structuur mensen in staat stelt taal, ruimtelijk redeneren en zintuiglijke waarneming te begrijpen.
Overweeg deze bevindingen en de dingen die jij, als eigenaar van een huisdier, misschien hebt waargenomen bij je valkparkiet, zoals het gebruik van gereedschap, vocaal leren en mimiek. Laten we dieper ingaan op deze vermogens en hoe ze de intelligentie van valkparkieten verklaren.
Problemen oplossen
Valkparkieten maken ook deel uit van de onderfamilie Cacatuinae, waartoe ook kaketoes behoren. De laatste biedt een grappige kijk op het oplossen van problemen met de zogenaamde "vuilnispapegaaien" van Australië. Deze vogels hebben ontdekt hoe ze vuilnisbakken moeten openen, tot grote ergernis van huiseigenaren. Het laat zien dat ze de unieke hersencircuits gebruiken die ze hebben om problemen op te lossen en oplossingen te bedenken.
Valkparkieten zijn grondverzamelaars met een dieet dat bestaat uit noten, zaden, fruit en insecten. Een ander voorbeeld van probleemoplossing is het openbreken van het voedsel dat ze willen eten. Deze vogels hebben zygodactyl voeten, wat betekent dat twee tenen naar voren en twee naar achteren wijzen. Dat helpt hen zich te verplaatsen in de graslanden en savannes van hun geboorteland.
Valkparkieten gebruiken hun voeten om voedsel vast te pakken en de zaden te pellen met hun snavels en tongen. Probleem opgelost! U hebt ongetwijfeld gezien hoe uw huisdier zonnebloempitten openbrak en de resten over de vloer verspreidde. Je hebt hem misschien puzzelspeelgoed zien uitzoeken of zelfs hoe hij uit zijn kooi moet komen.
Sprekend vermogen
Praten is een unieke eigenschap die mensen alleen delen met vogels. Valkparkieten zijn niet de praters zoals hun andere aviaire tegenhangers, zoals de Afrikaanse grijze papegaai of grasparkiet. Zingen en mimiek staan centraal. Deze vaardigheden vertonen tekenen van intelligentie. Ze demonstreren ook het geheugen. Deze vogels leren niet alleen liedjes en geluiden, ze herinneren ze zich ook weer.
Een emotionele reactie
Valkparkieten laten je aan de hand van hun lichaamstaal weten wat er in hun hoofd omgaat. Een boze vogel kan met zijn snavel slaan of met zijn veren ruches. Aan de andere kant kan een tevreden valkparkiet met zijn tong klikken of met zijn snavel knarsen. Natuurlijk is er ook zijn kuif. Een waakzame vogel zal hem rechtop houden in afwachting van wat er daarna gaat gebeuren. Een vrolijke valkparkiet zal hem schuin neerleggen.
Interessant genoeg heeft onderzoek ook aangetoond dat valkparkieten empathie tonen, vooral met een vogel die ze kennen. Dat is niet verwonderlijk gezien hoe sociaal deze vogels zijn. Ze vormen ook vroeg in hun leven paarbanden en blijven trouw aan hun partners. Deze bevindingen leveren verder bewijs van functioneren van hogere orde bij deze vogels.
De behoefte aan mentale stimulatie
Al deze informatie wijst op een cruciaal aspect van vogelverzorging: mentale stimulatie. Een intelligent dier zoals een valkparkiet moet dingen te doen hebben om te gedijen. Slim zijn heeft een prijs als het gaat om opgroeien in gevangenschap. Gezien de inhoud van zijn dieet en hoe hij zich voedt, is het niet moeilijk om te zeggen dat het grootste deel van de dag van een valkparkiet in het wild wordt besteed aan foerageren.
Een studie van de Universiteit van Guelph onderzocht welke aspecten van het leven in gevangenschap van invloed zijn op verschillende papegaaiensoorten, zowel goed als slecht. De onderzoekers concludeerden dat er een recht evenredig verband bestaat tussen de intelligentie van een vogel en zijn behoefte aan mentale stimulatie. Ze adviseerden eigenaren van gezelschapsdieren om meer natuurlijke diëten en volières te bieden om aan deze eis te voldoen.
De wetenschappers legden verder uit dat soorten verschillen in het vermogen om met stress om te gaan en zich aan te passen aan een leven met weinig verrijking. Valkparkieten kunnen goed omgaan met gevangenschap. Het gemak van het fokken van deze huisdieren is het bewijs van die bewering. Een verveelde vogel kan echter zelfvernietigend gedrag vertonen, zoals verenplukken. Dat maakt dagelijkse interactie essentieel voor het welzijn van een huisdier.
Onderzoekers ontdekten een moderne draai voor mentale stimulatie door middel van videogesprekken tussen vogels. De wetenschappers werkten met 18 papegaaien, waaronder twee valkparkieten. Verzorgers lieten hen het proces zien van het gebruik van videogesprekken. Ze leerden niet alleen, maar alle aviaire deelnemers leken ervan te genieten. Eigenaren van gezelschapsdieren meldden dramatische verbeteringen in gedrag.
De onderzoekers vermoedden dat de telefoontjes broodnodig sociaal contact opleverden, zelfs als ze op afstand werden gedaan. Het bewijs van gedragsveranderingen bood een verder bewijs van het belang van dit aspect van het welzijn van papegaaien. Het toonde het vermogen van de valkparkiet om de procedure te leren en te onthouden, nog een teken van vogelintelligentie. Het demonstreerde ook conceptvorming en het vermogen om associaties te maken.
Laatste gedachten
De wetenschap van vogelintelligentie begint een vlucht te nemen. Onderzoek heeft al enkele verrassende feiten over onze vogelgenoten aan het licht gebracht. De hoeveelheid anekdotisch bewijs heeft solide wetenschappelijke ondersteuning die onze observaties van onze huisdieren ondersteunt. De valkparkiet geeft ruimschoots de bevestiging dat het inderdaad een slimme vogel is. Het vinkt alle vakjes aan voor de manieren waarop wetenschappers de intelligentie van dieren meten.
