Als je een hond adopteert, zijn er bepaalde dingen die je van ze verwacht als onderdeel van het gedragspatroon van een typische hond. Blaffen is er vaak een van. Wat betekent het als je een hond adopteert die niet vaak of soms helemaal niet blaft?
Er kunnen veel natuurlijke redenen zijn waarom een hond niet blaft, ook al kan er sprake zijn van een medische aandoening. In dit artikel gaan we dieper in op waarom honden zich misschien niet uiten door te blaffen en wat dit kan betekenen voor hun persoonlijkheid, geschiedenis of gezondheid.
De 6 redenen waarom mijn hond niet blaft
1. Raskarakter
Sommige hondenrassen zijn erg luidruchtig en andere hebben een instinct om stil te zijn. Deze laatste zijn meer gewend om gezien en niet gehoord te worden. Honden die vocaal zijn, werden door de geschiedenis heen vaak gebruikt als waakhonden en zijn misschien meer geneigd om u op de hoogte te stellen van kleine dingen.
De meeste honden met een rustiger raskarakter waren nooit waakhonden. Hun doeleinden variëren van schoothondjes tot herders. Ze kunnen hun emoties ook overbrengen met andere vocalisaties en lichaamstaal.
Het feit dat een hond tot een bepaald ras behoort, wil nog niet zeggen dat hij nooit zal blaffen of andere harde geluiden zal maken. De Basenji staat bijvoorbeeld bekend om hun onvermogen om te blaffen. In plaats daarvan maken ze meer een jodelend geluid, maar meestal alleen als ze iets willen of van streek zijn.
Als je op zoek bent naar een rustige hond of je afvraagt of je hond een van deze rassen is, bekijk dan deze veelvoorkomende rustige rassen (hoewel deze lijst niet volledig is).
Stille hondenrassen
- Basenji
- Akita
- Franse Bulldog
- Cavalier King Charles Spaniël
- Rhodesian Ridgeback
- Berner Sennenhond
- Borzoi
- Shiba Inu
Als je hond vanwege zijn rasneiging niet vaak blaft, moet je beter opletten wat hij nodig heeft. Het kan zijn dat ze proberen met je te communiceren zonder de rest van de buurt wakker te maken.
2. Individuele hondenpersoonlijkheid
Binnen elk ras, typisch stil of niet, heeft elke hond zijn eigen individuele persoonlijkheid. Dit is een goed aspect om in gedachten te houden, omdat het je kan bevrijden van een deel van de zorgen die je zou kunnen hebben over hun behoefte aan vocalisatie.
Sommige honden houden van de schijnwerpers en ze leren snel dat luid blaffen hen die aandacht kan geven. Andere honden zijn verlegener, hebben de neiging zich te verstoppen voor een menigte of lopen stilletjes in en uit zonder aandacht te trekken.
Veel grotere honden die niet in het verleden als waakhond zijn gefokt, zullen nogal selectief zijn in hoe ze hun energie gebruiken. Misschien geven ze gewoon de voorkeur aan stilte. Een hond uit Newfoundland zal bijvoorbeeld heel kieskeurig zijn als ze blaffen en alleen hun donderende kraag laten horen als ze voelen dat het essentieel is.
Het is vaak positief voor een hondenbezitter om te eindigen met een hond die de voorkeur geeft aan stilte. Probeer ze niet te prikkelen of te trainen zodat ze moeten blaffen. Hun stilte is niet iets om je zorgen over te maken, tenzij ze thuis ongelukkig lijken.
3. Hondentraining
Met vastberadenheid en volharding kun je je hond trainen in of uit bijna elk gedragspatroon. Als je hebt gewerkt om je hond zo te trainen dat hij alleen op commando blaft, dan is de kans veel kleiner dat hij dolend blaft naar een andere hond of persoon.
Als je ze niet op deze manier hebt getraind maar ze later in je leven hebt geadopteerd, overweeg dan de mogelijkheid dat iemand anders ze heeft getraind om selectief te blaffen. Het kan de moeite waard zijn om specifieke commando's met ze uit te proberen, zoals 'spreek' of 'blaf', om te zien of ze daarop zullen reageren.
4. Ervaringen met reddingshonden
Een reddingshond die niet blaft, ongeacht het ras, kan gemeengoed zijn. Veel reddingshonden komen uit ongelukkige situaties. Ze zijn misschien in de steek gelaten en aan hun lot overgelaten, of misschien zijn ze mishandeld.
Blaffen en anderszins ongewenst geluid maken is vaak de reden voor misbruik. Een hond zal snel leren dat het maken van bijna elke vocalisatie hem fysiek mishandelen kan opleveren en zal snel stoppen en stoppen met blaffen.
Honden zullen niet noodzakelijkerwijs denken dat als ze blaffen, je ze als hun vorige eigenaar beledigt. Ze vergeten die lessen uit hun verleden echter niet gemakkelijk en zullen ze waarschijnlijk niet uitproberen, tenzij in een zeer stressvolle situatie. Het is een strategie voor zelfbehoud.
Zolang je ze een liefdevol thuis geeft en ze traint met positieve bevestigingsmethoden en bevestigende aandacht, hoef je je geen zorgen te maken over deze stilte. Ze zullen er uiteindelijk overheen groeien of zich gewoon veiliger voelen in hun stilte, vooral als het van jongs af aan in hen is ingebakken.
5. Nieuwe overgangsperiode
De "wittebroodswekenfase" van hondenbezit kan een beetje een verwarrende tijd zijn voor zowel jou als je nieuwe pup. Ze leren over jou en hun nieuwe huis, op zoek naar routines en de lijnen en regels die je rondom je huis trekt.
Er is het 3:3:3-idee wanneer je een hond adopteert, of het nu een puppy is of een oudere volwassene. De gedachte is dat een hond de eerste drie dagen in zijn nieuwe huis nodig heeft om zich minder bang te voelen en uit zijn schulp te kruipen. Elk gedrag dat ze tijdens deze dagen vertonen, is niet noodzakelijkerwijs het gedrag dat ze zullen vertonen als ze zich veilig voelen.
Het volgende is de volgende drie weken. Naarmate ze zich thuis gaan voelen en zich meer op hun gemak gaan voelen, zullen ze grenzen verleggen en jou en je gezin leren kennen. Ze kunnen onstuimiger zijn of zich consequenter misdragen naarmate ze bedenken hoe ze zich in deze nieuwe omgeving moeten gedragen.
De laatste drie zijn de drie maanden na adoptie. Consistentie is van cruciaal belang gedurende deze hele periode, omdat ze zullen wennen aan uw levensstijl. Honden zijn routinedieren en zullen eraan werken om te leren hoe ze zich moeten gedragen, wanneer hun voer- en bewegingstijd is, enz.
Terwijl je hond deze "nieuwe hond" -fase doorwerkt, heb je misschien het gevoel dat hij zich de eerste paar dagen tot weken meer als een gast gedraagt. Pas als ze zich echt op hun gemak voelen, komt hun hele persoonlijkheid naar voren en kan het geblaf volgen.
6. Medische problemen
Tot slot kunnen bepaalde gezondheidsproblemen van invloed zijn op hoe vocaal uw hond is. Deze zijn het meest waarschijnlijk als uw hond doorgaans nogal luidruchtig is en dan plotseling stopt met het maken van veel of geen geluid.
Als het normaal is dat je hond blaft en je merkt een korte stilte of stilte terwijl hij normaal gesproken harde geluiden zou maken, kijk dan naar zijn gezondheid. Honden kunnen hun stem belasten door te veel of te veel harde geluiden.
Er kunnen ook andere keel- of mondgerelateerde redenen zijn. Als je een gedragsverandering bij je hond opmerkt, neem dan contact op met je dierenarts.
