Slechte heksen en lastige padden - dit zijn wezens die je zou kunnen associëren met wratten. Maar hoe zit het met onze honden metgezellen? Krijgen honden wratten? En zo ja, moet u zich zorgen maken?
In het volgende artikel worden wratten, ook wel papilloma's genoemd, bij honden besproken, inclusief de oorzaken, symptomen en mogelijke gevaren die aan deze huidaandoening zijn verbonden. We zullen ook veelgestelde vragen over hondenpapillomen bekijken, zoals diagnostische en behandelingsopties, om u op de hoogte te houden van deze lelijke aandoening.
Wat is huidpapilloom?
Huidpapillomen bij honden zijn goedaardige gezwellen die meestal worden veroorzaakt door een virale infectie. Deze overdraagbare gezwellen of tumoren werden voor het eerst opgemerkt bij honden in 1898, hoewel pas in 1959 werd aangenomen dat ze werden veroorzaakt door een virus.
Voortgezet onderzoek leidde tot de identificatie van papillomavirus als de oorzaak van overdraagbare wratten bij honden. Momenteel zijn er 18 verschillende papillomavirussen geïdentificeerd die honden aantasten.
Wat zijn de oorzaken van huidpapilloma?
Huidpapilloma bij honden wordt meestal veroorzaakt door een infectie met het hondenpapillomavirus (CPV); niet-virale papilloma's, bekend als plaveiselpapillomen, kunnen echter ook voorkomen.
Papillomavirussen zijn besmettelijk onder honden en worden verspreid door direct contact met geïnfecteerde honden. Indirecte verspreiding via de omgeving (waaronder contact met besmette voerbakken, beddengoed en speelgoed) is echter ook mogelijk.
Microschaafwonden (kleine sneetjes of schaafwonden) moeten aanwezig zijn om het virus de huid van een blootgesteld dier te laten binnendringen en een infectie te laten veroorzaken. De incubatietijd, of de periode vanaf blootstelling aan de ontwikkeling van symptomen, is ongeveer 1 à 2 maanden voor virale papilloma's.
Honden die besmet zijn met het canine papillomavirus (CPV) kunnen een van de volgende drie ziektepresentaties ervaren:
- Orale papillomatose - meestal veroorzaakt door CPV-1
- Cutaan papilloma geassocieerd met CPV-1, 2, 6 en 7
- Pigmenteuze huidplaques veroorzaakt door CPV-3–5, 8–12 en 14–16
De meeste honden die zijn geïnfecteerd met papillomavirussen zullen subklinische infecties ervaren, wat betekent dat ze geen symptomatische ziekte zullen ontwikkelen; dit komt omdat hun immuunsysteem kan voorkomen dat het virus de aangetaste huidcellen aanzienlijk verandert. De mechanismen waardoor sommige honden papilloma's ontwikkelen, terwijl andere asymptomatisch blijven, zijn niet goed begrepen; hoektanden met een onderdrukt immuunsysteem lijken echter een verhoogd risico te lopen op het ontwikkelen van zichtbare laesies.
Wat zijn de tekenen van huidpapilloma?
Tekenen die verband houden met een papillomavirusinfectie variëren afhankelijk van het specifieke virus en de ziektepresentatie die het veroorzaakt:
Orale papillomatose. Orale papillomatose bij honden is de meest voorkomende papillomavirusziekte bij honden. Deze aandoening wordt het vaakst gezien bij jonge honden en laesies zijn vaak aanwezig op de lippen, tong, tandvlees, keel en binnenkant van de wangen. Er worden vaak meerdere bloemkoolachtige gezwellen waargenomen en hun uiterlijk kan variëren van kleine, witte of roze knobbeltjes tot grotere, grijze massa's.
Cutane papilloma. Cutane papilloma kan worden opgemerkt bij jongere of oudere hoektanden en kan worden geclassificeerd als exofytisch of omgekeerd. Exofytische papilloma's kunnen overal op het lichaam voorkomen als enkele of meervoudige gezwellen; ze worden echter meestal op het hoofd en de voeten opgemerkt. Net als bij orale papilloma's, hoewel hun exacte uiterlijk kan variëren, is een bloemkool- of wratachtig uiterlijk gebruikelijk.
Oudere reuen, cocker spaniels en Kerry blue terriers kunnen vatbaar zijn voor de ontwikkeling van deze gezwellen. Omgekeerde papilloma's worden vaak opgemerkt bij jonge volwassen honden; deze laesies komen meestal voor op de buik en verschijnen als een grijze, komvormige groei met een centrale, met keratine gevulde porie.
Huid gepigmenteerde plaque. Gepigmenteerde plaques zijn meestal aanwezig als meerdere kleine, donkere, verheven plaques, meestal op de buik, ledematen of okselgebieden. Deze gezwellen worden het vaakst opgemerkt bij mopshonden.
Zichtbare gezwellen terzijde, de meeste papilloma's veroorzaken geen significante klinische symptomen. Honden met grote of uitgebreide orale papilloma's kunnen echter kwijlen, slechte adem of moeite met eten ervaren. Hoektanden met huidpapillomen aan hun voeten kunnen kreupelheid of ongemak ervaren als gevolg van de gezwellen. Bij alle vormen van papilloma kunnen gezwellen die per ongeluk zijn bekrast of getraumatiseerd, bloeden, of zwelling, roodheid of afscheiding ervaren die een indicatie kan zijn van een infectie.
Wat zijn de mogelijke gevaren van huidpapilloom?
Over het algemeen worden papilloma's van de huid en mondholte niet als gevaarlijk beschouwd. Zowel orale als cutane papilloma's verdwijnen meestal spontaan, waarbij orale papillomen vaak binnen 6-12 weken achteruitgaan. Huidplaques kunnen zichzelf oplossen, maar progressie naar uitgebreide huidgebieden is mogelijk.
Hoewel orale papilloma's de neiging hebben om vanzelf op te lossen zonder significante problemen, kunnen gevallen van ernstige papillomagroei in zeldzame gevallen interfereren met normaal eten of ademen. Honden met uitgebreide of aanhoudende papillomatose kunnen ook vatbaar zijn voor het ontwikkelen van oraal plaveiselcelcarcinoom, een vorm van kanker die de mond aantast.
Evenzo is zelden gemeld dat cutane papilloma's en cutane gepigmenteerde plaques die niet spontaan achteruitgaan, transformatie ondergaan tot invasief, kwaadaardig plaveiselcelcarcinoom.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Hoe wordt papilloma gediagnosticeerd?
Orale papillomatose bij honden wordt vaak gediagnosticeerd op basis van het kenmerk, het uiterlijk en de locatie van verdachte gezwellen, vooral bij een jonge hond met een voorgeschiedenis van blootstelling aan andere hoektanden. Cutaan papilloma en gepigmenteerde plaques kunnen echter minder eenvoudig te diagnosticeren zijn, en uw dierenarts kan een chirurgische biopsie met histopathologie (microscopisch onderzoek van het zieke weefsel) aanbevelen om een definitieve diagnose te stellen.
Kunnen hondenpapillomen zich verspreiden naar mensen?
Papillomavirussen treffen een grote verscheidenheid aan zoogdiersoorten, waaronder honden, katten, koeien, paarden en mensen. Papillomavirussen zijn zeer gastheerspecifiek, wat betekent dat een virus dat ziekte bij honden veroorzaakt, mensen niet kan infecteren, en vice versa.
Hoe worden hondenpapillomen behandeld?
Veel papilloma's hebben geen behandeling nodig, aangezien de secundaire symptomen van de laesies vaak minimaal zijn en spontane regressie gebruikelijk is. Voor uitgebreide, grote of aanhoudende papilloma's, of die significante klinische symptomen veroorzaken, is behandeling gerechtvaardigd.
Chirurgische verwijdering, waaronder elektrochirurgie (chirurgie waarbij elektrische stromen worden gebruikt om door weefsel te snijden) of cryotherapie (gebruik van vriestemperaturen om abnormaal weefsel te vernietigen) is een mogelijke behandelingsoptie voor papilloma's.
Medicijnen waaronder azithromycine, interferonen of imiquimod zijn ook gebruikt voor de behandeling en kunnen ook worden overwogen voor aangetaste honden; verder onderzoek naar de effectiviteit van verschillende medische therapieën is echter nodig.
Conclusie
Samengevat, het hondenpapillomavirus is de veroorzaker van orale papillomatose, huidpapilloma en gepigmenteerde huidplaques. Hoewel deze aandoeningen meestal een gunstige prognose hebben, kan er een uitgebreide of aanhoudende ziekte optreden en is transformatie van laesies in kankerachtige gezwellen een zeldzame mogelijkheid.
Als u bang bent dat uw hond een papilloma heeft, wordt verder onderzoek door een dierenarts aanbevolen om een diagnose te stellen en de beste handelwijze voor uw trouwe metgezel te bepalen.
