De intelligentie, charme en schoonheid van poedels hebben over de hele wereld harten veroverd. Ze behoren consequent tot de meest populaire rassen in de Verenigde Staten en in veel andere landen. Poedels hebben zachte, laaguitvallende jassen waar veel eigenaren van houden. En weinig hondenrassen hebben de culturele cache van de poedel verdiend, vooral de witte speelgoedpoedel.
Of het nu gaat om een vilten vorm op een cirkelrok uit de jaren 50 of een pluizige metgezel in een chique Parijse handtas, de witte Toy Poodle is een echt icoon.
De vroegste records van witte speelgoedpoedels in de geschiedenis
Poedels zijn tegenwoordig misschien een symbool van Frankrijk, maar ze hebben eigenlijk hun oorsprong in Duitsland. Deze honden werden gefokt voor hun jacht- en zwemcapaciteiten, waardoor ze met jagers konden werken om neergestorte watervogels terug te halen. De naam poedel verwijst naar die zwemvaardigheden - het betekent "spattend" en komt van dezelfde stam als "plas".
Deze honden verspreidden zich snel naar Frankrijk en andere Europese landen. Destijds waren ze verkrijgbaar in één maat (standaard) en in drie hoofdkleuren: bruin, zwart en wit.
Dus witte poedels waren vanaf het allereerste begin gebruikelijk, maar het duurde een tijdje om speelgoedpoedels te bereiken. De belangstelling voor niet-werkende "gezelschapshonden" groeide gedurende de 19e eeuw, inclusief zeer kleine honden die als huisdieren voor dames werden gehouden. Het is niet verwonderlijk dat poedels een natuurlijke keuze waren om kleiner te fokken - kijk maar naar die zachte vachten - en witte poedels waren de meest populaire keuze. Tegen het midden van de late 19e eeuw waren er poedels in een breed scala aan maten die we tegenwoordig zouden herkennen als standaard-, mini- en speelgoedpoedels.
Hoe de witte toypoedel aan populariteit won
Hoewel er tegen het einde van de 19e eeuw witte Toy Poodles bestonden, waren ze slechts één van de vele hondenrassen. Hun ware explosie in populariteit kwam in het midden van de 20e eeuw. Poedels begonnen vanaf de jaren twintig erkenning te krijgen als superieure showhonden en ze werden in de loop der jaren steeds populairder. Maar het was pas in de jaren vijftig dat Poedels echt hun moment hadden. In feite registreert de AKC in 1949 slechts ongeveer 2.000 geregistreerde poedels van alle groottes.
Een decennium later is dit aantal gestegen tot maar liefst 58.000, waardoor Poodles bijna drie decennia bovenaan de hitlijsten staat. Gedurende de jaren 50 en 60 worden poedels geassocieerd met glamoureuze poedelrokken, Hollywood-sterren en uitstapjes naar Parijs.
Formele erkenning van witte toypoedels
Met zo'n lange geschiedenis is het niet verwonderlijk dat Poedels een van de eerste honden waren die erkend werden door hondenrasverenigingen. De American Kennel Club erkende Poedels voor het eerst in 1886, slechts twee jaar na de oprichting. In het Verenigd Koninkrijk ging het showen van poedels zelfs nog verder terug: de Kennel Club van het VK erkende ze in 1874.
Maar oorspronkelijk werden poedels van alle groottes samen getoond. Dat veranderde in 1912, toen de AKC Toy Poodles als een apart ras opsomde. Zelfs toen duurde het nog 15 jaar voordat een Toy Poodle-standaard werd bereikt. Sindsdien zijn Toy Poodles regelmatige kanshebbers voor Best in Show en hebben ze de hondenwereld stormenderhand veroverd.
Top 3 unieke feiten over witte speelgoedpoedels
1. Witte speelgoedpoedels werden vaak roze geverfd
Als je ooit een kauwgomroze poedel in een film of foto hebt gezien, zou je een dubbele opname kunnen maken. Nee, deze poedels zijn niet gefotoshopt, maar ze hebben ook geen natuurlijke kleur. Poedelverfklussen waren een populaire rage in de jaren vijftig en zestig. Populaire sterren van die tijd, zoals Joan Collins en Doris Day, verschenen in tijdschriften en advertenties met hun roze, blauwe of groengeverfde poedels.
Hoewel sommige eigenaren vandaag de dag nog steeds poedels verven, is het een omstreden ethische kwestie geworden, waarbij het verven van bont in sommige staten verboden is.
2. De "poedelsnit" heeft een lange en fascinerende geschiedenis
Poedels hebben van nature lange, gekrulde vachten die regelmatig moeten worden getrimd. Maar veel poedelbezitters kiezen ervoor om geen all-over trim te gebruiken voor mooiere snitten, sommige delen van de vacht kort te scheren en andere lang en pluizig te laten. Deze "poedelsnit" heeft een oorsprong die honderden jaren teruggaat. Er is gesuggereerd dat de achterpoten van jachtpoedels werden geschoren om hen te helpen efficiënter te zwemmen, terwijl hun borst, hoofd en voorpoten veel langer werden gelaten om ze warm te houden in het koude water.
Toen Toy Poodles eenmaal op het toneel verscheen en het ras populair werd als showhond en huisdier, werden de kapsels uitgebreider. Elektrische scheerapparaten en haardrogers boden nog meer mogelijkheden, waardoor halverwege de jaren 40 de moderne poedelsnit ontstond.
3. Maar poedels zijn niet bang om hun pootjes vuil te maken
Je Toy Poodle heeft misschien een smetteloze witte vacht, maar dat betekent niet dat hij ongerept zal blijven! Ondanks hun fashionista-reputatie zijn poedels eigenlijk behoorlijk actief. Ze houden van rennen, springen, spelen en vooral zwemmen. Ze zijn tenslotte oorspronkelijk gefokt als jachtretrievers.
Is de witte speelgoedpoedel een goed huisdier?
Witte speelgoedpoedels zijn geweldige huisdieren voor hondenbezitters van alle ervaringsniveaus, maar het is belangrijk om hun behoeften te kennen voordat je koopt. Toy Poodles zijn misschien klein, maar ze hebben veel energie, dus het is belangrijk om elke dag tijd met ze door te brengen. Als je wat ruimte hebt, kan beweging binnenshuis voldoende zijn om ze gezond te houden, maar ze hebben nog steeds veel interactie en mentale stimulatie nodig om gelukkig te zijn. Deze honden zijn zeer trainbaar en hebben een sterke band met hun baasjes, maar ze zijn nog steeds een verplichting!
Conclusie
Witte speelgoedpoedels zijn enkele van de meest herkenbare honden die er tegenwoordig zijn, en ze hebben een lange en fascinerende geschiedenis. Van hun grotere voorouders die gefokt zijn om te zwemmen tot het kleine, lieve huisdier van vandaag, deze honden hebben een behoorlijke reis achter de rug. En aangezien de populariteit sterk blijft, is die reis nog lang niet voorbij.
