De Anatolische Herder en de Kangal zien er misschien identiek uit, maar deze twee hondenrassen hebben veel verschillen. De een is beter in het hoeden van vee, terwijl de ander een fantastische gezinshond is. Beide zijn echter extreem beschermende waakhonden.
Dus, wat zijn de verschillen tussen deze twee rassen? Welke past het beste bij jouw levensstijl?
We zullen de overeenkomsten en verschillen tussen de Anatolische herder en de Kangal onderzoeken, zodat je de beste voor jou kunt kiezen.
Visuele verschillen
Een snel overzicht – Anatolische herder versus Kangal
Anatolische herder
- Gemiddelde lengte (volwassene): 27-29 inches
- Gemiddeld gewicht (volwassene): 80-150 pond
- Levensduur: 11-13 jaar
- Bewegen:Hoge behoeften, buitenruimte noodzakelijk
- Verzorgingsbehoeften: Matig
- Gezinsvriendelijk: Ja
- Hondvriendelijk: Soms
- Trainbaarheid: Uitdagend maar noodzakelijk
Kangal
- Gemiddelde lengte (volwassene): 28-32 inch
- Gemiddeld gewicht (volwassene): 90-145 pond
- Levensduur: 12-15 jaar
- Oefening: Matige tot hoge behoeften, hou van buiten
- Verzorgingsbehoeften: Matig
- Gezinsvriendelijk: Ja
- Hondvriendelijk: Vaak
- Trainbaarheid: Moeilijk
Anatolische herder
De Anatolische Herder is een veehoedersras dat rond 4000 v. Chr. in Turkije is ontstaan. Het werd in 1999 erkend door de American Kennel Club (AKC). Het ras staat bekend om zijn kracht, loyaliteit en het vermogen om zijn familie en vee ten koste van alles te verdedigen.
Deze intelligente honden zijn geweldige bewakers en ze zullen alles beschermen, van kinderen tot de huiskat.
Kenmerken
Anatolische herders zijn grote, gespierde bewakers die werden gefokt om vee te verdedigen tegen roofdieren, waaronder wolven!
Lengte en gewicht
- Mannen: 29 inch; 110-150 pond
- Vrouwen: 27 inch; 80-120 pond
Nadelen
Levensverwachting: 11-13 jaar
Vachtkleuren
De klassieke vachtkleur voor de Anatolische herder is fawn met een zwart masker, maar ze kunnen ook jassen hebben in wit, gestroomd, blauw fawn, wit en biscuit, rood fawn en lever.
Temperament
Anatolische herders zijn beschermend, loyaal en koppig. Ze zijn fantastische veehoeders omdat ze intelligent genoeg zijn om voor zichzelf te denken. Ze zijn ook dominant en zelfredzaam, waardoor ze moeilijk te trainen zijn.
De Anatolische herder is geen erg vriendelijke hond, vooral niet tegenover vreemden. Het ras is meestal serieus en gereserveerd, maar niet overdreven agressief. De Anatolische herder is echter aanhankelijk met hun mensen, inclusief kinderen.
Verzorging
De Anatolische Herder heeft een dikke ondervacht om hem te beschermen tegen de elementen als hij buiten werkt. De bovenvacht is doorgaans kort en hoeft slechts wekelijks te worden geborsteld. Dit ras verhaart wel twee keer per jaar als het zijn ondervacht verliest.
Oefening
Een Anatolische herder heeft een flinke tuin nodig om elke dag in te oefenen. Het vereist ook een hek van minimaal 1,8 meter hoog om het binnen te houden. Dit ras kan destructief worden als het niet genoeg beweging krijgt, maar het is een extreem behendige en sterke hond, dus het kan veel verschillende taken uitvoeren.
Training
Omdat Anatolische herders vaak op hun hoede zijn voor vreemden en instinctief beschermend zijn, hebben puppy's vroege socialisatie nodig. Gehoorzaamheidstraining is een must bij dit ras en de hond heeft een zelfverzekerde, dominante eigenaar nodig. Trainen kan echter een uitdaging zijn, omdat de hond is gefokt om zelfstandig te werken, zelf beslissingen te nemen en de kudde te beschermen. Het is geen hond die gemakkelijk op commando's reageert.
Speciale overwegingen
Anatolische herders zijn beschermende, intelligente en loyale honden. Bij deze eigenschappen horen speciale overwegingen om over na te denken voordat u een van deze honden in uw huis verwelkomt.
Stranger Danger
Als je je Anatolische herder niet goed socialiseert, zal de hond niet gemakkelijk "goeden" van "slechteriken" kunnen onderscheiden. Dit betekent dat de hond constant op zijn hoede en mogelijk zelfs agressief zal zijn tegenover vreemden. Ze hebben de neiging om achterdochtig te zijn tegenover iedereen buiten hun familie, wat een uitdaging kan zijn als je bezoek hebt.
Mentale stimulatie
Anatolische herders hebben een baan nodig of iets constructiefs te doen, anders kunnen ze ongelooflijk destructief worden voor je huis en tuin. Dit ras doet het het beste als veehoeder, maar niet zozeer als gezinshond.
Lawaaierig en luid
De Anatolische herder heeft een luide, dreunende blaf die meer als een gebrul kan klinken als hij gevaar voelt. Dit luide blaffen gebeurt vaak 's nachts wanneer de hond het waakzaamst is, wat frustrerend kan zijn voor uw buren.
Andere honden en huisdieren
Dit ras kan agressief zijn tegenover andere dieren. Ze zijn meestal tolerant ten opzichte van andere honden en huisdieren waarmee ze zijn opgegroeid, zolang die dieren maar onderdanig zijn. Anders kan een Anatolische herder gevaarlijk zijn tegenover vreemde honden en kleine dieren.
Kangal
Hoewel de Kangal vaak wordt aangezien voor de Anatolische Herder, zijn de honden twee aparte rassen. De Kangal kwam ook uit Turkije en werd rond 700 na Christus gefokt. Ze worden alleen erkend door de United Kennel Club. De export van raszuivere Kangal-honden uit Turkije is vrijwel verboden. De Kangal is ook de nationale hond van Turkije.
Kenmerken
De Kangal-hond is iets groter dan de Anatolische herder en werd gefokt om kuddes schapen te beschermen tegen grote roofdieren zoals wolven en beren.
Lengte en gewicht
- Mannen: 30-32 inch; 110-145 pond
- Vrouwen: 28-30 inch; 90-120 pond
Nadelen
Levensverwachting: 12-15 jaar
Vachtkleuren
Volgens de United Kennel Club is de Kangal-hond altijd een effen kleur, zoals licht dun, bleek goud of staalgrijs. De hond heeft altijd een zwart masker en oren. De enige witte vlekken zijn op de voeten, borst of kin.
Temperament
Kangals zijn gefokt om kalm, vredig en loyaal te zijn. Ze zijn zachtaardig voor de mensen in hun familie, inclusief kinderen. Ze zijn ook gefokt om betrouwbaar te zijn rond schapen en ander vee. Kangals zijn alert en beschermend zonder agressief te zijn.
Verzorging
Dit ras heeft een korte, dichte dubbele vacht om het tegen de elementen te beschermen terwijl het buiten werkt. Kangals werpen twee keer per jaar in de lente en winter. Gedurende die tijd hebben ze hulp nodig bij het verwijderen van al het dode haar met een goed ontharingsgereedschap. De vacht verhaart ook het hele jaar door, wat geen probleem is als Kangals buiten worden gehouden, maar een binnenhond krijgt overal in huis haren.
Oefening
Kangals hebben minimaal 45 minuten beweging per dag nodig, bij voorkeur op een erf van meerdere hectaren. De hond is gefokt om te patrouilleren, dus ze houden ervan om de omtrek van uw tuin te controleren. Dit ras is atletisch en actief, maar ze zijn geen energieke hond. Zolang het voldoende ruimte heeft om rond te dwalen, te patrouilleren en te rennen, zullen ze gelukkig en gezond zijn.
Training
Kangals hebben vroege socialisatie nodig, omdat ze niet goed reageren op gehoorzaamheidstraining. Deze honden zijn gefokt om onafhankelijk en intelligent te zijn, en ze zullen van nature uw vee bewaken en beschermen.
Speciale overwegingen
Kangals hebben, net als andere waakhonden, speciale overwegingen nodig voordat je een van deze intelligente, trouwe honden bij je thuis ha alt.
Hoge hekken
Kangals moeten de grenzen kennen van het terrein waarop ze patrouilleren, anders blijven ze ronddwalen op plaatsen waar je dat niet wilt (zoals de tuin van de buren). Ze kunnen hoog springen en zich uitgraven, dus een hek van 1,80 meter hoog en draad dat zich onder de grond uitstrekt, zijn nodig om deze hond in bedwang te houden.
Krachtige bewakers
De Kangal-hond is gefokt om zich te beschermen tegen grote roofdieren zoals wolven en beren. Hoewel ze zachtaardig zijn voor hun familie, is de Kangal behoorlijk krachtig en kan hij snelheden van 30 mijl per uur halen. De bijtkracht van de Anatolische Herder is 700 PSI, wat drie keer zo groot is als die van een Pitbull.
Lawaaierig
Kangals blaffen voornamelijk om roofdieren te intimideren, en hun geblaf is luid en dreunend. Soms klinken ze zelfs als een gebrul. Dit kan storend zijn voor buren, vooral als je niet veel hectare hebt om het geluid te dempen.
Laatste gedachten
Zowel de Anatolische herder als de Kangal zijn ongelooflijk intelligente, onafhankelijke en superieure waakhonden. Geen van beide is een geweldige gezinshond. Ze zijn gefokt om voor vee te zorgen, en dat is waar ze goed in zijn.
Hoewel ze op elkaar lijken, is de Kangal bij het vergelijken van de Anatolische Herder versus Kangal de zachtaardigste van de twee. Het is een rustigere, vredigere hond in de buurt van familie en kinderen. Anatolische herders zijn misschien gemakkelijker te vinden in de VS omdat Kangals niet vanuit Turkije mogen worden geëxporteerd.
Als je veel hectares en vee hebt om te beschermen en je bent niet op zoek naar een gezinshond die bij je in huis woont, dan zullen beide rassen geweldige voogden zijn.
