Eén blik op een Cane Corso is alles wat nodig is om ons te overtuigen van zijn nobele en waardige afkomst. Hoewel schijn bedriegt, is dat ook het geval met dit imposante ras?
Het blijkt dat de Cane Corso niet nep is. Deze majestueuze hond heeft een indrukwekkende stamboom die duizenden jaren teruggaat. Zijn voorouders speelden een belangrijke rol in oude gevechten als Romeinse oorlogshonden.
Lees verder om de oorsprong en evolutie van deze magnifieke hondenstrijder te ontdekken.
Cane Corso Pre-Romeinse Oorlog Origins
De Cane Corso (meervoud: Cani Corsi) is een Molosser of Molosser hondenras met zijn wortels in het oude Griekenland. Verwijzingen naar de Molossers gaan terug tot 411 v. Chr. De grote honden werden begunstigd door Griekse veehouders als bewakers van hun dieren. Deze imposante maar atletische honden waren behendig en sterk genoeg om roofdieren te achtervolgen en te bestrijden. Er wordt algemeen aangenomen dat Molossers de voorlopers zijn van de grote groep Mastiffs en Mastiff-achtige honden die we tegenwoordig kennen.
De exacte geschiedenis rond deze interessante groep hoektanden voor deze tijd is een beetje vaag. Hoewel de meest algemeen aanvaarde overtuiging is dat de Molossers meer op de moderne Mastiff leken, was dit misschien niet het geval. Een historicus suggereert dat ze misschien meer op een Saluki of Greyhound leken. Records uit die tijd kunnen dit debat niet definitief beslechten.
De Romeinse oorlogshond
De Romeinen raakten bekend met Molosser-honden ten tijde van hun invasie van Griekenland rond 200-100 v. Chr. C. Ze namen enkele van deze honden mee terug naar Italië, waar ze werden gekruist met inheemse honden uit die regio. Dit resulteerde in een meer bekende, zware hond van het Mastiff-type die niet veel leek op de hedendaagse Cane Corso en Neopolitan Mastiff. Deze twee rassen zijn nauw verwante afstammelingen van Molossers.
De resulterende honden, bekend als Canis Pugnax, werden door de Romeinen getraind om met hen de strijd aan te gaan. Ze droegen halsbanden en enkelbanden met grote stekels en verraderlijk gebogen bladen. Ze zouden voor de cavalerie uit worden gestuurd om grote schade aan te richten en de linies van de vijand te verzwakken.
Beroemd om hun onbevreesdheid en moed, werden de imposante Canis Pugnax ook gebruikt als "pireferi". Ze zouden worden opgetuigd met emmers gloeiend hete olie waarmee ze de Romeinse oppositie zouden aanvallen.
Ineenstorting van het Romeinse rijk
Met de ineenstorting van het Romeinse rijk rond de 5eeeuw kregen de Romeinse oorlogshonden een rustigere en huiselijkere rol. Net als hun Molosser-voorouders, keerden ze opnieuw terug naar de rol van voogd. Ze werden gewaardeerd als waakhonden op de boerderij, kuddebeschermers en jachthonden.
De naam, Cane Corso, lijkt voor het eerst aan de honden te zijn gegeven rond 1100 na Christus. Cane is het Italiaanse woord voor hond. Er zijn talloze interpretaties voor de naam in zijn geheel, geen enkele blijkt definitief te worden geaccepteerd. Sommige rasliefhebbers geloven dat het woord Corso is afgeleid van het Latijnse woord "cohors", wat voogd betekent. Anderen zeggen dat het afkomstig is van de directe vertaling van het Italiaanse woord Corso, wat koers betekent, verwijzend naar zijn geschiedenis als jacht- of rennende hond (op de baan). Een andere voorgestelde betekenis is "beschermer van de binnenplaats" of het landgoed.
Als nuttige werkhonden bleven ze in deze rol tot de komst van de wereldoorlogen. In de eerste helft van de 20e eeuw begon het aantal Cani Corsi, tegen die tijd ook wel bekend als de Italiaanse Mastiff, af te nemen. De enorme veranderingen in landbouwmethoden en de moeilijke economische omstandigheden resulteerden in een verminderde behoefte aan de werkhond in een agrarische rol.
De moderne Cane Corso
De behoefte aan de Cane Corso als werkhond was zo minimaal dat het tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog zeldzaam was om een van deze honden tegen te komen. Als er geen groep Cane Corso-aanhangers was geweest, was het ras misschien wel uitgestorven. In de jaren zeventig werd het ras teruggevonden in Italië en werd het aantal versterkt door gezamenlijke fokinspanningen. In de jaren negentig was het ras in heel Europa bekend geworden door blootstelling aan hondenshows.
De Cane Corso maakte zijn debuut in de VS in de jaren 1980, maar werd relatief recent officieel erkend door de AKC, in 2010. In moderne tijden bekleedt de Cane Corso de positie van geliefd huisdier en intimiderende parttime gezinsbewaker hond.
Zijn het agressieve honden?
Gezien hun militaire wortels zou het logisch zijn om aan te nemen dat het no-nonsense honden zijn met een agressieve inslag. Het blijkt dat dit niet helemaal waar is. Cani Corsi zijn zeker gewild vanwege hun beschermende instincten, en het kunnen zeer loyale waakhonden zijn. We kunnen ons goed voorstellen dat er weinig angstaanjagender kan zijn dan te worden opgeladen door 100 pond grommende, zwarte spieren. Maar dat is niet alles wat ze te bieden hebben.
De waarheid is dat het met de juiste socialisatie en training over het algemeen zachtaardige en gelijkmatige honden zijn. Ze staan bekend als intelligent, aanhankelijk en ongelooflijk loyaal aan hun mensen. Hun ondubbelzinnige toewijding kan leiden tot een beetje onvoorspelbaarheid met betrekking tot hun beschermende reactie. Dit zou de reden kunnen zijn dat de meeste mensen voor een verstandigere benadering met hen kiezen.
Zijn het goede gezinsdieren?
Cani Corsi zijn in de meeste gevallen geweldige gezinsleden. We zeggen "de meeste" omdat er een aantal kanttekeningen zijn.
Hun assertieve karakter, intelligentie en achtergrond als werkhond betekenen dat ze stimulatie nodig hebben. Eenvoudige gehoorzaamheidsoefeningen, regelmatige betrokkenheid en gepaste socialisatie met andere mensen en dieren zijn meestal voldoende. Werken met de Cani Corsi moet met vertrouwen en overtuiging worden uitgevoerd. De Cane Corso zou gedijen bij nog intensiever en veeleisend werk, zoals behendigheids- of volgoefeningen.
Het negeren van deze aspecten van het verzorgingsregime van een Cane Corso kan leiden tot grillige of ongepaste uitingen van zijn beschermende instincten. Dit kan zich manifesteren als ogenschijnlijk onvoorspelbare agressie, maar zal zelden gericht zijn op menselijke familieleden. Integendeel, vreemden die als een bedreiging worden gezien, kunnen onwetende doelen worden.
Hun gedurfde en eigenzinnige persoonlijkheid en grootte maken deze toegewijde honden niet bij uitstek geschikt voor beginnende hondenbezitters. Zoals met veel vriendelijke reuzen, zijn Cani Corsi zich vaak niet bewust van de impact die hun grootte en kracht kunnen hebben. Ze zijn daarom geen goede keuze voor gezinnen met zeer kleine kinderen, tenzij er permanent toezicht is. In gezinnen met oudere kinderen zijn het geweldige, liefhebbende huisdieren, vooral als je op zoek bent naar een hond die ook een beschermende functie heeft.
Conclusie
Vanaf het prille begin heeft de rol van de Cane Corso in de menselijke samenleving zeker een radicale verandering ondergaan. De eens nobele oorlogshond behoudt zijn nobele gezicht als bewaker van onze geliefde families. De toewijding die deze imposante hond aan zijn mensen schenkt, is gelijk aan de liefde die hun baasjes voor hen voelen, zoals elke ouder van de Cane Corso-vacht zal beamen.
Hoewel ze pas relatief recent populair zijn geworden, zijn we er zeker van dat de Cane Corso de komende jaren steeds populairder zal worden.
