De Manx-kat wordt beschouwd als een van de oudste katten ter wereld. Volgens de legende is dit kattenras honderden jaren geleden ontstaan op het eiland Man, gelegen voor de kust van Engeland. De Manx-kat is een spraakzaam wezen dat graag in de buurt van zijn mensen is. Deze katten zullen je volgen en kunnen je zelfs helpen met typen op een toetsenbord. Ze jagen graag op verenstokken en kunnen goed overweg met honden en andere katten.
Dit kattenras heeft ook een uniek kenmerk: de meeste hebben weinig tot geen staart. Hoewel dit er schattig en uniek uitziet, hebben sommige Manx-katten te maken met het Manx-syndroom. Als je nog nooit van dit syndroom hebt gehoord, blijf dan hier om te leren wat het is en welke behandelingen er beschikbaar zijn.
Wat is het Manx-syndroom?
Manx-syndroom1 komt van een geërfd mutant gen in het Manx-kattenras dat een aantal gezondheidsproblemen veroorzaakt bij Manx-katten met de aandoening. Niet alle Manx-katten ontwikkelen de aandoening, maar het komt veel voor bij dit kattenras en alle Manx-katten dragen het gemuteerde gen.
Manx-syndroom beïnvloedt de functie van de achterpoten, blaas en dikke darm. Het is niet exclusief voor Manx-katten, aangezien andere staartloze rassen de aandoening kunnen hebben.
Wat zijn de tekenen van het Manx-syndroom?
Tekenen van het Manx-syndroom variëren en zijn afhankelijk van de afwijking van het ruggenmerg. Ze zijn als volgt:
- Constipatie
- Urine- en fecale incontinentie
- Urineweginfecties (UTI)
- Gedeeltelijke verlamming van de achterpoten
- Rectale verzakking
- Bunny huppelende gang
- Geen gevoel rond het anale gebied
- Artritis
- Megacolon
De meeste tekenen zijn zichtbaar vanwege de kenmerken van het ras, en sommigen geloven dat het zelfs onethisch is om met deze katten te fokken vanwege de mogelijkheid om het syndroom te hebben. Zoals we hebben gezegd, zullen niet alle Manx-katten het Manx-syndroom ontwikkelen, maar houd er rekening mee dat alle Manx-katten het mutante gen dragen dat het syndroom veroorzaakt.
Wat zijn de oorzaken van het Manx-syndroom?
Dit syndroom wordt veroorzaakt doordat de laatste paar wervels in de wervelkolom en de wervelsegmenten zich abnormaal ontwikkelen, ook bekend als spina bifida. Hoewel het Manx-syndroom veel voorkomt bij Manx-katten, kunnen andere staartloze kattenrassen de aandoening ontwikkelen, en de meeste katten die als staartloze katten worden geboren, lijden aan neurologische problemen vanwege de verkorte staart of het ontbreken daarvan.
Het Manx-syndroom wordt geërfd via een autosomaal dominante eigenschap, maar de ernst van misvormingen van de wervelkolom varieert bij katten met de aandoening. Alle Manx-katten dragen het mutante gen dat kan worden doorgegeven aan het nageslacht, maar nogmaals, niet alle Manx-katten ontwikkelen het Manx-syndroom. Kittens met een ernstige vorm van de aandoening sterven meestal voordat ze worden geboren of worden kort daarna op humane wijze geëuthanaseerd. Kittens met een minder ernstige vorm beginnen een paar weken na de geboorte tekenen te vertonen.
Als je op zoek bent naar een Manx-kat, zorg er dan voor dat de fokker een goede reputatie heeft. Hoewel het onmogelijk is om het Manx-syndroom te voorkomen, zijn gerenommeerde fokkers zich terdege bewust van de aandoening en proberen ze te voorkomen dat de nakomelingen het ontwikkelen. Als bijvoorbeeld een Manx zonder staart (" rumpy") wordt gefokt met een Manx met korte staart (" stumpy"), heeft het nageslacht meer kans om gezond te zijn.
Genommeerde fokkers houden kittens ook minimaal 4 maanden om te kijken naar tekenen van het Manx-syndroom voordat ze worden geadopteerd naar nieuwe huizen. Gerenommeerde fokkers zullen ook geen kat fokken die het syndroom al heeft.
Welke behandelingen zijn beschikbaar voor het syndroom van Manx?
Helaas is er geen remedie voor het Manx-syndroom, maar het is mogelijk om de complicaties die gepaard gaan met de aandoeningen te behandelen en te beheersen om de negatieve effecten die het heeft op katten die met het syndroom leven te verminderen. Urineweginfecties komen vaak voor bij het syndroom, waardoor de kans groot is dat de kat incontinentieluiers moet dragen.
Bij een kat met het Manx-syndroom moeten de vacht en de huid dagelijks worden schoongemaakt, omdat katten met het syndroom vaak de controle over hun blaas en darmen verliezen. Als het niet wordt schoongemaakt, kan chronische irritatie optreden, wat kan leiden tot infecties. Bij een Manx-kat met het syndroom moet de blaas mogelijk handmatig worden geleegd om blaasontstekingen en urinebrand te voorkomen. Uw dierenarts kan u laten zien hoe u deze procedure moet uitvoeren. Ontlastingverzachters kunnen effectief zijn bij de behandeling van constipatie.
Fysiotherapie kan een optie zijn voor katten met het Manx-syndroom, maar je moet je dierenarts raadplegen voordat je enige vorm van therapie probeert, omdat het meer kwaad dan goed kan doen.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Hoe wordt het Manx-syndroom gediagnosticeerd?
Uw dierenarts zal uw kat volledig en grondig onderzoeken voordat hij een diagnose stelt. Hoogstwaarschijnlijk zullen röntgenfoto's en andere beeldvormingstests, zoals magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), worden uitgevoerd om ruggengraatdefecten te bepalen. Een urineonderzoek en neurologisch onderzoek zijn ook nodig om een diagnose te stellen. Er kan ook een bacteriekweek worden gedaan om te bepalen of er een urineweginfectie aanwezig is.
Hoe lang leven katten met het syndroom van Manx?
Goed nieuws is dat Manx-katten die leven met het Manx-syndroom gemiddeld 10 tot 14 jaar oud kunnen worden. Elke Manx-kat is anders en dit aantal kan variëren. Een Manx-kat met het ernstige Manx-syndroom wordt echter meestal op humane wijze geëuthanaseerd.
Aangezien de aandoening behandelbaar is en als het geen ernstige vorm is, kan de levensduur hetzelfde zijn als die van een kat zonder de aandoening, zolang het maar wordt beheerd. Als bij u een kat is gediagnosticeerd, is het belangrijk om samen met uw dierenarts behandelplannen op te stellen.
Conclusie
Het Manx-syndroom komt veel voor bij Manx-katten, maar houd er rekening mee dat niet alle Manx-katten de aandoening hebben. Een kat met het Manx-syndroom kan een relatief normaal leven leiden met beheerstechnieken, maar het is van cruciaal belang dat u zich houdt aan de behandelplannen van uw dierenarts.
Manx-katten zijn gemakkelijk in de omgang en houden van mensen, maar als je er een adopteert met de aandoening, zorg er dan voor dat iedereen in huis weet hoe ze voor de kat moeten zorgen en voorzichtig moet zijn in de omgang met de kat, vooral bij het plukken van de kat omhoog. Geef de kat veel liefde en je krijgt er veel liefde voor terug.
